Search for posts by WildHearts

Re: O} You try your best to calm the longing, but there are certain things you can't deny.

Liv
Hoewel Liv het nu al naar haar zin had en ze wist dat het nog een leuke avond zou worden, bleven haar gedachten maar steken bij Dustin en wat er voorgevallen was. Ze hield echt veel van hem, maar soms kon hij zo verdomd onverschillig zijn. Soms viel er werkelijk geen goed gesprek met hem te voeren als het ging over hun relatie, of zijn gevoelens. Hij was niet goed met woorden, maar wel met handelingen en zijn vuisten. Het aantal gevechten waar hij op de middelbare in verzuild was geraakt was niet meer op twee handen te tellen. Dustin was snel geprikkeld en hoewel dit toch wel afgenomen was over de tijd heen, was het nog altijd aanwezig. Dustin liet haar de afgelopen tijd steeds vaker zitten, op meerdere gebieden. Dit ging van zich simpelweg niet meer interesseren in Liv's leven, tot plotseling geen zin meer hebben in een lunchafspraakje die gepland stond. Maar ook Liv speelde zo haar rol in de afstand die er tussen hen leek te ontstaan. Een relatie kwam van twee kanten, als er iets mis ging, lag dit altijd aan beide partijen. Misschien was Liv soms ook wel een beetje te fel, maar net zoals Dustin zei ze gewoon waar het op stond. Voorheen had hij daar nooit moeite mee gehad, maar nu leek hij het soms confronterend te vinden. Alsof hij de gevolgen van zijn eigen gedrag niet in wilde zien. Ze hoopte dat ze hier doorheen kwamen, eigenlijk twijfelde ze daar ook niet aan. Ze hadden al zoveel meegemaakt samen. En ondanks alles, hield ze echt veel van hem. 
'Je toekomstige vriendin heeft concurrentie, zo te horen.' Lachte Liv nog, voordat ze door Alissa naar buiten gesleurd werd. Precies waar ook Olivia wel even behoefte aan had. Bovendien was het al een tijdje geleden dat ze haar gezien had; ze hadden dus veel om over bij te kletsen. 'Hoe gaat het met je, babe? Het is al zo lang geleden dat we elkaar gezien hebben.' Sprak Liv, terwijl ze een keer liefkozend haar hand op haar schouder legde. 



Dustin
Ook hij leek hun akkefietje niet helemaal los te kunnen laten. Het was alsof er een gewicht op zijn schouders beland was die hij er niet zomaar af zou kunnen tillen. Hij hield echt zielsveel van Liv, maar op momenten zoals deze maakte ze het hem niet gemakkelijk. Bovendien had hij moeite met inzien waar hij het allemaal nog voor deed, een enorm gevaarlijke gedachte die hij altijd gelijk schrapte. Hij durfde het niet toe te laten, hij wilde Liv niet gedag zwaaien, daarvoor hadden ze veel te veel potentie en bovendien ook veel te veel doorstaan samen. Als hij terugdacht aan hun mooie momenten samen, en alles wat ze al bereikt hadden, bestond er geen énkele twijfel meer over dat Olivia goed voor hem was, maar als hij hun huidige situatie bekeek, begon het wat wankeltjes te voelen. Het was een naar gevoel dat hem een tijdje geleden beslopen was en telkens omhoog kwam als er zoiets voorviel. Dustin durfde er nooit te grondig op in te gaan, bang voor wat de conclusie dan zou zijn. 
Tijdens het kleine gesprekje dat ontstaan was, kruisten zijn ogen die van Alissa eventjes. Een glimlachje begon zijn lippen te sieren. Dustin wierp haar grijnzend een keer een knipoog toe. Ach, een beetje plagen kon toch geen kwaad? Dustin wendde zijn blik weer af en nam een slok van het drankje dat hij onderhand door iemand in zijn handen gedrukt had gekregen. Toen de dames naar buiten vertrokken weerklonk Bryce's stem weer. Een vraag die hij eigenlijk al aan had moeten zien komen. Hij zag natuurlijk meteen aan hem als er iets loos was. 'Hm-mh.' Verzuchtte Dustin bezwaard, voordat hij nog een flinke slok van zijn drankje nam; hij had het nodig. 'Het gaat bergafwaarts, man.' Mompelde hij vervolgens, duidend op hun relatie. Dustin had er moeite mee het uit te spreken, tuurlijk wilde hij niet dat hun relatie op de klippen liep. Hij zou er ook alles aan doen dit te voorkomen, maar op het moment kon hij niet uit deze negatieve sleur komen als het aankwam op hun relatie. Waar het voorheen nog geholpen had om te denken aan hoeveel geluk hij wel niet had met iemand zoals Liv, deed dit momenteel zijn werk niet meer, ondanks dat hij wist dat het waar was. 

Said that you're afraid of heights, but you were meant to light the sky.

Re: O} You try your best to calm the longing, but there are certain things you can't deny.

Dustin
Het was eigenlijk alweer een tijdje geleden dat het hele vriendengroepje samen gekomen was. Hij zag de een vaker dan de ander, dus het was vrij uitzonderlijk als ze állemaal op kwamen dagen. Wel waren het de leukste bijeenkomsten die er waren. Ze mochten elkaar dan wel niet extreem vaak zien, toch was het altijd vanouds als ze allemaal weer samen waren. Het maakte niet uit hoeveel tijd er overheen ging, ze bleven allemaal extreem close met elkaar. 
Eenmaal voor de deur deed Kyle enthousiast open. Zijn humeur was zo aanstekelijk dat ook Dustin automatisch een glimlach op zijn gezicht kreeg. Hij begroette de jongen en stapte hierna naar binnen toe. Er waren al een paar mensen, maar ze behoorden zeker tot de eerste paar die er waren. Dat ze gewoon relatief optijd gekomen waren, na wat gehaast, zou hij Liv maar niet vertellen. Hij had geen zin in nog een discussie, bovendien was het niet relevant. Dustin hoopte dat hun akkefietje snel over zou waaien, maar dit lag eigenlijk een beetje aan hoe snel Liv af zou koelen. Hij kon enkel hopen dat het niet al te lang zou duren, het voelde nooit goed als er iets voorgevallen was. Dustin liet het maar gewoon even een beetje, hij zou er ook niet continu op letten. Zo zat hij niet in elkaar; hij ging altijd een beetje met de stroom mee in dit soort gevallen. Terwijl hij op andere vlakken juist enorm tegenstrijdig kon zijn. Dustin zei altijd waar het op stond en was zéker niet op zijn mond gevallen. Hij deed waar hij zelf zin in had, zijn gedrag werd dan ook vaak bestempeld als roekeloos. Met dat woord kon hij zichzelf inderdaad goed beschrijven. 
Het duurde niet lang voor de rest ook binnen begon te lopen. Ze stonden net een beetje te praten met een andere vriend van hun, Tyrone, toen hij Alissa binnen zag komen lopen. Het ging automatisch dat er hierbij een glimlachje rond zijn lippen begon te dansen. Hij omhelsde haar toen zij hetzelfde deed. Dustin kon enorm goed met Alissa overweg, daarnaast was ze gewoon een prachtige verschijning, daar zou niemand omheen kunnen. 'Zelf zie je er ook niet zo slecht uit.' Wierp Dustin plagend haar kant op. Alissa verdween en de volgende persoon kwam tevoorschijn. Een brede lach verscheen op zijn gezicht, waarna hij de jongen begroette met één of andere korte handshake. 'Je wilt niet weten.' Grapte Dustin als reactie op zijn opmerking. 



Liv
Eenmaal binnen voelde ze zichzelf weer wat ontdooien. Voorheen had er nog flink wat irritatie door haar aderen heen gestroomd, een emotie die nu langzaam begon te verdwijnen. Dit was maar goed ook, ze had geen zin om met een chagrijnige kop rond te lopen. Dat was voor zowel Liv als de rest niet leuk. Gelukkig deed het gezelschap van haar vrienden haar eigenlijk altijd wel goed, en leek ze meteen een beetje op te fleuren. Al helemaal toen ze Alissa op hen af zag stappen. 'Hey!' Begroette Liv haar enthousiast, en sloeg haar armen voor een kort moment om haar heen. Ze lachte wat op de laatste opmerking van haar vriendin. 'Ik kijk er naar uit.' Lachte Olivia als reactie, waarna ze de dame een klein tikje tegen haar billen gaf, iets wat ze wel vaker voor de grap deed bij haar beste vriendinnen. Alissa was toch wel degene waar ze het meest close mee was, daarbij kon je enorm goed met haar lachen. Plotseling leek de meute binnen te lopen, gezien er al snel een nieuw gezicht verscheen. Iemand die altijd vrijwel meteen een lach op haar gezicht toverde. Die invloed had Bryce altijd al op haar uitgeoefend. Ze keek glimlachend toe hoe de twee jongens elkaar begroetten, iets waaruit enkel al bleek hoe goed de twee met elkaar waren. Ze kenden geen twee personen die closer waren dan die twee. 'Anders ik wel.' Glimlachte Liv nog quasi-serieus na zijn opmerking, waarna ze hem omhelsde en een keer speels een kus op zijn wang drukte. Hierna vielen haar ogen op zijn kapsel. Ze grijnsde. 'Aha, je hebt je vriendin mee genomen?' Grapte ze, terwijl ze haar hand een keer door zijn haar woelde. Ze wist hoe gek hij op zijn motor was en onderhand ook wat het met zijn haar deed. Liv stoorde zich er niet aan hoor, ze had het bij jongens juist niet zo op de glad naar achter gestreken kapsels. Bryce kon bovendien alles hebben; een aantrekkelijke uitstraling die niet te doden viel. 

Said that you're afraid of heights, but you were meant to light the sky.

Re: O} You try your best to calm the longing, but there are certain things you can't deny.

Dustin
Liv en Dustin hadden elkaar anderhalf jaar geleden ontmoet, toen ze nog op de middelbare zaten. Hun timing was slecht geweest, beiden hadden ze in een lastige periode gezeten. Dustin kreeg net de heftige en slordige scheiding van zijn ouders voor de kiezen en Liv stond op het punt uit huis gegooid te worden. Eigenlijk hadden ze beiden niets op een rijtje staan en juist dat had ze zo close gemaakt. Eigenlijk leek er meteen al wel een klik te zijn en meteen hadden ze voor elkaar klaargestaan in de lastige periodes in hun leven. Nog nooit eerder had Dustin zoiets voor iemand gevoeld. Hij was immers nogal ''losgeslagen'' en hield het vaak bij de flings en one-nightstands. Hij had wel eerder relaties gehad, maar Liv was de eerste waarmee hij een toekomst had gezien. Ergens had dit hem in verwarring gebracht, het was immers niets voor hem om zo ver de toekomst in te kijken, dit deed hij amper. Hij leefde dag bij dag, alsof het zijn laatste was. Dat had hij juist zo leuk aan Liv gevonden; ook zij deed lekker wat ze zelf wilde. Dat was hun ding. Misschien was dat ook hetgene waar hij destijds voor gevallen was: die uitdaging in haar, de onvoorspelbaarheid. Ze betekende veel voor hem, ondanks dat hij haar dit niet altijd zei. Dustin was niet goed met woorden, zijn liefde bleek uit zijn daden en dat wist ze. De afgelopen tijd leken ze echter een beetje langs elkaar heen te leven, terwijl ze voorheen altijd op één lijn gezeten hadden. Dustin zag het kwaad er niet van in, ze hadden wel vaker periodes waarin het minder lekker ging, dat was niets onbekends voor ze. Zo ging dat in relaties, in het leven. In periodes zoals deze klampte hij zich vast aan de mooie herinneringen die hij samen met haar had, want daar hadden ze er genoeg van. Het werkte niet altijd, maar hij wilde het niet loslaten, bang voor wat er dan zou gebeuren.

Liv
De hele autorit was er niet echt veel gezegd. Er heersde een ietwat ongemakkelijke stilte en een onprettige sfeer, waarvan zowel Liv als Dustin wist dat deze weer over zou waaien. Hun discussies hielden nooit lang stand. Liv kon immers nooit lang boos op hem blijven, daarvoor gaf ze te veel om hem. En ook Dustin wist op zijn eigen manier weer toenadering te zoeken naar Liv. Vaak hoefden ze het niet eens echt uit te praten om alles weer oké te laten zijn. Waar Liv vaak meteen wel weer behoefte had aan een oplossing voor het probleem, was dit nu niet het geval. Ze had niet veel zin in enig contact met haar vriend, die haar nu al voor de zoveelste keer teleurstelde. Het was jammer dat dit net gebeurde op de avond dat ze gezellig met hun vriendengroepje afgesproken hadden. Liv was echter vastbesloten dit niet haar avond te laten verpesten. Ze zou het hoe dan ook naar haar zin hebben met haar vrienden, dat stond altijd vast. Hun groepje was erg close en het deed Olivia altijd goed in hun gezelschap te zijn. Hopelijk zou dat het nu ook doen. 
Na een rit van tien minuutjes kwamen ze uit bij Kyle's huis, waar hun meeste reunies gehouden werden. Soms gingen ze gezellig naar een cafeetje, maar vaak genoeg kozen ze er ook voor om bij iemand af te spreken, iets wat toch wat persoonlijker en vrijer was. Liv stapte uit de auto en liep naar de voordeur toe, waar ze aanbelde. Het duurde even voordat de deur open ging, maar uiteindelijk keek ze in het opgewekte gezicht van Kyle. Ook op Liv's gezicht verscheen nu een glimlach, terwijl ze hem begroette met een omhelzing.

Said that you're afraid of heights, but you were meant to light the sky.

Re: O} You try your best to calm the longing, but there are certain things you can't deny.

Liv
Liv onderbrak de stem aan de andere kant van de lijn midden in zijn zin, toen zij verwoed op het rode icoontje drukte en ophing. Gefrustreerd wierp ze haar telefoon op de eettafel. De behoefte om in beweging te blijven lokte haar omhoog van haar stoel. Ze begon doelloos te ijsberen, haar spieren strak van irritatie. Het was ook altijd hetzelfde met hem. Liv wist niet waarom ze zo dom was geweest om voor de zoveelste keer te verwachten dat het anders zou zijn, toch had ze het gehoopt. Haar hoop was overduidelijk misplaatst. Haar woede kwam dan ook niet alleen voort uit het feit dat haar vriend het hele plan met hun vrienden vergeten was, de drift die ze voelde waren opgestapelde emoties van alle andere akkefietjes die de afgelopen tijd steeds vaker opborrelden. Toch was hun liefde uiteindelijk sterker dan dat hun ruzietjes waren. Ze klampten zich beiden vast aan alle goede momenten die ze samen deelden en dat was voor hen genoeg. Het was nou eenmaal een feit dat dit de uitkomst was van twee dominante mensen samen in een relatie. Het werkte niet altijd even goed en soms juist wel. 
Liv keek met een ruk op toen ze de deur in het slot hoorde vallen. Dustin liep gerust naar binnen toe, zich niet bewust van zijn fout. Gelijk liep ze naar hem toe, op verwoede wijze. 'Ik heb je al duizend keer verteld over dit afspraakje, Dustin. We moeten er letterlijk zijn over vijf minuten.' Beet ze hem gefrustreerd toe. Het voelde alsof ze tegen een muur praatte, hij verrekte geen spier. Hij zag het kwaad er werkelijk niet van in en dit gooide enkel olie op het vuurtje dat zich diep in haar begon te ontbranden. Haar woorden leken hem niets te doen, alsof het simpel weg niet binnen kwam. Of hij zag werkelijk niet wat hij fout deed, maar dan had ze hem toch flink overschat. 



Dustin
Toen hij die middag vreselijk veel behoefte had aan frisse lucht, was hij in zijn auto gestapt en naar het strand gereden. Eerst had hij met zijn handen nonchalant in zijn zakken wat langs de boulevard gelopen, maar daarna was hij gaan doen waar hij werkelijk voor gekomen was; surfen. Hier was hij als kind al mee begonnen, dat kon ook niet anders, hij had nog geen kilometer van het strand vandaan gewoond. Dustin was opgegroeid in Spanje, hij beschouwde dit nog steeds als zijn thuis, ookal was hij al op zijn vijfde naar de Verenigde Staten verhuisd. De jaren ervoor had hij in Spanje gewoond, waar hij ook geboren was. Zijn moeder was verliefd geworden op een Amerikaanse man, waarmee zij, na meer dan acht jaar met hem samen gewoond te hebben in haar thuisland, overzees verhuisd was. Amerika was Dustin's nieuwe thuis, al dacht hij nog vaak terug naar zijn jeugd in Spanje. De plek die hij écht thuis noemde. Bovendien was alles hier niet even vlekkeloos verlopen. De scheiding van zijn ouders was moeizaam verlopen en was zeker geen pretje geweest voor zowel zijn moeder als Dustin, maar ze hadden zich er doorheen geslagen en alles leek eindelijk weer een beetje stabiel te zijn.
Maar goed, toen Dustin de zonsondergang aan het bekijken was op zijn handoek was zijn telefoon overgegaan. Aan de andere kant had zijn vriendin geklonken, niet in een al te goede bui. Dustin zag het kwaad van het afspraakje met hun vrienden vergeten niet zozeer in, maar hij snapte wel degelijk waar Liv's scherpheid vandaan kwam. Toen hij haar appartementje binnen kwam lopen en zijn rugzak naast zijn voeten op de grond zette, kon hij al in haar ogen lezen hoe laat het was. Ze vertelde hem dat ze hem al duizend keer herinnerd had aan dit afspraakje. Gelijk had ze, maar Dustin snapte niet waar ze zo'n groot drama van maakte. Niemand zou het erg vinden als ze een kwartiertje later kwamen. 'Babe, het maakt toch niet zoveel uit.' Verzuchtte hij, totáál geen zin in een discussie. 'Ja, zo lijk je over veel dingen te denken tegenwoordig.' Snauwde ze, terwijl ze zich een slag van haar vriend wegdraaide, om niet te ontploffen als ze hem aankeek. 'Olivia,' zei Dustin rustig, waarna hij haar hand vastpakte; een poging haar te kalmeren. Deze trok ze vrijwel meteen uit zijn greep. Ze negeerde hem en stapte naar de deur toe. Ze griste haar jas van de kapstok en hing deze over haar arm. 'Laten we maar gewoon gaan.' Een zucht rolde over zijn lippen heen terwijl hij zag hoe ze de deur uitstapte. Dustin pakte zijn sleutels en stak zijn portemonnee in zijn achterzak. Vervolgens liep ook hij de deur uit, terwijl hij Bryce een berichtje stuurde; die zou het ook wel vergeten zijn. 

Said that you're afraid of heights, but you were meant to light the sky.

O} You try your best to calm the longing, but there are certain things you can't deny.

Olivia ''Liv'' Ivy Hawke

Said that you're afraid of heights, but you were meant to light the sky.

Re: Opleiding

Die heb ik inderdaad al geprobeerd te doen, maar ik heb nooit echt het idee dat die heel erg accuraat zijn bij mij, hmmm...

Said that you're afraid of heights, but you were meant to light the sky.

Re: Opleiding

Oh klinkt interessant C: Ik zal eens kijken of ik ook zulke sites/opdrachten zou kunnen maken. Bedankt voor je reactie! 

Said that you're afraid of heights, but you were meant to light the sky.

Opleiding

Hi girls, ik zit momenteel in mijn examenjaar en kan (als het goed gaat en ik slaag ;p) volgend schooljaar gaan studeren. Ik ben al naar een aantal open dagen geweest, maar weet eigenlijk nog steeds niet goed wat ik wil gaan doen. Aangezien jullie antwoorden mij verder zouden kunnen oriënteren of op ideetjes kunnen brengen, dacht ik, ik vraag het hier even. Wat studeren jullie/wat zijn jullie gaan doen na de middelbare school? Of wat denk je te gaan doen? c:

Said that you're afraid of heights, but you were meant to light the sky.