Search for posts by Jarissax
First Page | « | 1 ... 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | » | Last
Search found 90 matches:
Re: ❤ Dreamslove ❤
from Jarissax on 04/16/2016 12:04 PMChill!! Het is jammer dat ik de voorgaande magazines niet meer kan lezen 
ReplyRe: Ik ben toegelaten op mijn opleiding
from Jarissax on 04/15/2016 06:33 PMIs het ook! Haha. Vind ik dan ;)
Re: Ik ben toegelaten op mijn opleiding
from Jarissax on 04/15/2016 05:04 PMThanks guys!!
@ Bedrijfsleider dierverzorging ^.^
Ik ben toegelaten op mijn opleiding
from Jarissax on 04/14/2016 08:23 PMAaaaah! Er waren ongeveer 110 aanmeldingen en er werden er maar 30 aangenomen, dus ik had nooit verwacht dat ik aangenomen zou worden. Ik ben zo blij omg.
Re: O// These nightmares wrap their evil hands around my soul at night,
from Jarissax on 04/09/2016 02:58 PMMadeline
Toen we eindelijk stilstonden, keek ik om. De jongeman was me serieus achterna gegaan en stond nu hijgend tegen de muur aan me te bedanken. Ik duwde mijn pistool in mijn broekzak en pakte opnieuw weer mijn mes, die ik natuurlijk weer liet balanceren op mijn vingers. "Je bent echt dom." Ik keek de jongeman niet eens aan, mijn mes was een stuk interessanter. "Dan zorg je er eerst voor dat de zombies achter je aankomen, daarna ga je jankend op de grond liggen en als laatste vertrouw je een vreemdeling?" Het was duidelijk dat hij geen verstand had van deze wereld. Als je niemand had, moest je ervoor zorgen dat je ook alleen bleef. Er viel dan niemand meer te verliezen en niemand kon je bedriegen of je in je rug steken. Het overleven zou ook een stuk makkelijker zijn, want je hoeft alleen spullen te halen voor jezelf. Al lijkt het me wel erg eenzaam. Maar kom op, dat is het minst erge dat je kan overkomen. Ik moet elke dag met het idee lopen dat ik misschien wel mijn familie kon verliezen. "Dom." Het kon net zo goed zijn dat hij wel een hele groep had en dat ik in de val was gelokt, dan zou hij een stuk slimmer zijn dan dat ik dacht. Dan moest ik nu mijn mond sluiten.
Ik grijp het handvat van mijn mes stevig vast en laat het lemmet naar de jongeman wijzen. "Dit is geen val, right?" God, goede vraag zeg. Hij kon liegen. Maar toch vertrouwde ik op zijn antwoord. Hij straalde zoveel doodsangst uit, dat ik hem gewoon moest vertrouwen. "Hm.. Laat maar." Ik draai het lemmet weer terug naar beneden en draai me van de jongeman af om een blik met maïs uit mijn tas te halen. "We moeten verder, eet dit onderweg." Ik gooide het blik naar hem toe en legde mijn tas weer op mijn rug. Omdat ik hem toch nog niet helemaal vertrouw, besluit ik oom achter hem te lopen. Hij zou me dan niet van achteren kunnen aanvallen en ik zou op tijd kunnen reageren als ik van voren aangevallen zou worden. Als hij het in zijn hoofd zou halen om iets te verkeerds te doen, zat mijn mes in zijn nek. Onderweg zou ik hem wel ondervragen. Ik zou vragen naar zijn familie, zijn groep of waarom hij alleen was. Ik zou hem overigens ook nog eens duidelijk maken dat hij het niet moet wagen om mijn familie pijn te doen, want ik zou hem persoonlijk aan de monsters voeren en ik zou met veel plezier op zijn levenloze lichaam dansen.
Re: O// These nightmares wrap their evil hands around my soul at night,
from Jarissax on 04/09/2016 02:14 PMMadeline (Nog steeds op mijn mobiel haha)
Toch begin ik te twijfelen. Hij was doodsbang en hij zag er uit alsof hij binnenkort in elkaar kon stortte. Maar dat kon ook de truc zijn? Hij zou me kunnen laten denken dat hij waardeloos is en als ik dan even niet oplet, steekt hij me in mijn rug. Er kon zoveel gebeuren als ik hem zou vertrouwen, maar het idee dat ik hem achter zou laten tussen de zombies zou me dagenlang wakker houden. Ik remde af en draaide me toen weer om. Wat moest ik nou in godsnaam doen? Ik wilde mezelf en mijn overige familie niet in gevaar brengen, maar ik wilde de jongeman niet achterlaten. Ik duwde mijn mes weer in een schedel van een zombie die me had gevolgd en keerde toen weer terug naar de plek.
De jongeman zat in een bolletje op de grond. Hij had het opgegeven, hij wilde er een einde aan maken. Dat was het moment dat ik wist dat ik hem moest helpen. Ik wisselde het mes weer in voor mijn pistool en schoot de dichtstbijzijnde zombie door zijn hoofd heen. "Schiet op, schiet op." Ik herlaadde mijn pistool en bekeek de jongeman die naar me toe kwam rennen. Pure doodsangst was van zijn gezicht af te lezen. Opnieuw schoot ik en opnieuw raakte ik het hoofd van de zombie. Het was nooit handig om gebruik te maken van een geweer in de stad. Het maakte veel kabaal, dus trok het nog meer monsters aan. Binnen een paar secondes zou deze weg vol staan met monsters, dus moesten we nu zo snel mogelijk vertrekken. "Geen tijd voor bedankjes. We moeten gaan." Ik schoot voor de laatste keer en pakte de arm van de jongeman vast. "Volg me!" Schreeuwde ik over het gegil van één van de demonen heen.
Ik was eigenlijk totaal niet bang, ondanks dat de dood onwijs dichtbij was. Ik was zelfs hartstikke rustig in mijn hoofd, ik focuste me op de wegen en het vinden van de uitweg. "Hier links." Ik had geen idee of de jongeman me nog volgde. Misschien was hij de andere kant of gevlucht, of was hij gevallen en had ik hem ergens achter gelaten. Het kon ook wel zijn dat ik veel te snel aan het rennen was en dat hij me niet kon bijhouden. Ik had geen idee, maar toch besloot ik om niet om te kijken. Hij zocht het maar uit als hij me niet gevolgd was. "Rechts." Het gebrul en gegil stierf langzaam weg en ik wist dat we nu veilig zouden zijn. De monsters waren druk bezig met elkaar en zichzelf afmaken op de plek waar we zojuist hadden gestaan.