Search for posts by Anelore33

Re: ORPG// Trapped

Sean

Ik kwam terug bij mijn huis en ging naar binnen heen. Mijn mond valt open wanneer ik zie dat alles overhoop ligt. Alles was weg. Geplunderd.. "Hayley" schreeuw ik en begin rond te rennen. Een zacht gekreun hoor ik en ren erheen. Ik zie dat er een mes doorheen haar buik steekt. Haar bloed had de goede kleur. "Ik breng je naar het ziekenhuis." Voorzichtig til ik haar op en kijk rond me heen. Iedereen was dood, denk ik. Eerst moest ik haar helpen. Ik ren naar mijn auto en leg haar op de achterbank. Ik spring achter het stuur en rijd met een hoge snelheid naar het ziekenhuis. Eenmaal daar aangekomen, stap ik snel uit en til ik Hayley weer op. Ik ren naar binnen en schreeuw om hulp. Ik ben blij als ik dan plots een agent , een meisje en een dokter zie. "Dokter , help haar." Ik ren naar het blond meisje heen en voel hoe hulpeloos ik ben. 

Leonie 

"Misschien wel, ja." zeg ik tegen het meisje, maar was niet echt overtuigd. We gaan dan naar mijn kamer heen waar de patiënt op me staat te wachten tot ik plots een man hoor schreeuwen. Ik kijk naar het stervende meisje en terug naar de jongen. Ik richt mijn blik op het meisje. "Je wilt dokter worden, goed, bewijs het. De eerste deur links is een vrouw aan het wachten. Je moet haar arm opnieuw breken en er een verband omheen doen. Ik had aan agent Walker nodig voor de spierkracht. Werk dus samen en breng het tot een goed eindresultaat." Ik knik dan en kijk terug naar de jongen met het bloedende meisje in zijn armen. "En jij mag met me meekomen." Ik stap snel doorheen de gang en ga het eerste operatiekamertje in. Ik trek handschoenen aan en een short. Ik kijk de jongen aan. "Je trekt het mes eruit wanneer ik het zeg." Ik neem watten klaar en andere dingetje. "Klaar?" vraag ik en concentreer me op het mes. Ik hoor het meisje kreunen. "Doe maar." De jongen trekt het mes eruit en bloed spuit eruit. Ik druk er meteen veel watten op en probeer het te stoppen. Ik stop de jongen ook veel toe. "Druk erop zodat het stopt met bloeden." Ik prik terwijl slangetjes in haar aders en hang haar aan machines.

Re: ORPG// Trapped

Sean

Ik had mijn shirt uitgetrokken doordat het erg warm was in de kelder. De premier had me hierheen gehaald zodat niemand kon zien dat ik hem les gaf. Ik denk dat hij zich er op één of andere manier voor schaamde. Ik kuis het zweet van mijn voorhoofd en knik naar de premier. "Ja, alleen nooit met je vlakke hand slaan." geef ik hem dan nog een laatste wijze raad. Hij was naar de kleine koelkast heen gestapt en gooide me een flesje water toe. Ik vang het behendig en draai de dop eraf. Ik zet het tegen mijn lippen en laat de helft van de inhoud in mijn mond glijden. "Waar is je dochter?" vraag ik dan en leun tegen de muur aan. Ik zie de premier zijn ogen neerslaan. "Ze is in het buitenland. Ik heb haar net voor het virus uitbrak naar de luchthaven gebracht." zegt hij en ik knik even. Was het meisje deze ochtend dan wel echt wie ze zei dat ze was? Ik wist dat ze niet te vertrouwen was. Ik kijk hem aan. "Daar is ze veilig." knik ik. Ik zie hem slikken. "Ja, hopelijk.." Ik kijk naar mijn horloge. "Ik moet weer gaan. Ik heb het druk, begrijp je?" Ik trek mijn shirt aan en jas. Mijn autosleutels stop ik in mijn broekzak en kijk naar de premier. "Het gaat je goed." Met deze woorden stap ik de kamer uit en word ik uit het huis begeleid. Ik stap in mijn auto en start de motor.

Leonie 

Terwijl ik de man zijn wonde schoonmaakte vertelde hij me heel zijn levensverhaal. Het was boeiend. Ik verbind de wonde en zorg ervoor dat er een verband rond heen is. "Zo." knik ik en help de man van de tafel. "Het is binnen enkele weekjes weer helemaal genezen." Ik open de deur. De man bedankt me met lieve woorden. Aangezien iedereen weinig geld had deze tijd werd ik niets meer betaalt. Ik deed dit omdat ik de mensen wilde helpen. "Volgende." schreeuw ik en zie dat het een klein jongetje is. Op dat moment komt ook de vrouw terug met de gebroken arm. "Kom beide maar binnen." zeg ik en knik even naar de stagiair als bedankje. "Goed, ga beide maar zitten." zeg ik en sluit de deur. Ik ga eerst naar het kleine jongetje en haal een kogel uit zijn enkel. Terwijl vertelt de vrouw wat ze weet over haar arm. Een gewone botbreuk. Ik verbind de enkel van het jongetje en geef hem krukken op zijn maat. Ik laat hem dan alweer naar buiten en kijk naar de vrouw haar foto's. "We zullen wel eerst je arm terug moeten breken zodat alles goed op zijn plaats zit." knik ik en zie de vrouw wat zenuwachtig worden. "Maar dat doet helemaal geen pijn." probeer ik haar gerust te stellen. "Ik heb alleen wat mannelijke kracht nodig." Ik bijt zacht op mijn onderlip en kijk rond me heen. Maar waar ging ik die kracht halen? De politieagent. "Ik ben zo terug!" zeg ik en stap mijn kantoor uit. Na een tijdje zoeken vind ik hem bij het meisje. "Kan je me even komen helpen? Ik heb je spierkracht nodig." zeg ik en kijk dan naar het meisje. Misschien was ik daarnet wel wat té grof. "Is iemand je al komen helpen?" vraag ik en haal een hand doorheen mijn haar. "Zo niet, anders mag je ook wel even meekomen. Dan kijk ik even naar je kindje en die wonde van je." knik ik.

 

Re: ORPG// Trapped

Sean

Ik stap uit mijn auto en ga richting de enorme deur. Ik druk mijn vinger op de bel en hoor het weerklinken. Onrustig wacht ik en kijk terwijl rond me heen. Het leek wel alsof iemand me elk moment kon aanvallen. Ik hoor gerammel en de deur gaat open. Ik kijk in 2 paar ogen van 2 bewakers. Ik word vrijwel meteen gefouilleerd en ze halen mijn wapen en mes uit mijn zakken. Ze kijken me aan. "Was u van plan onze premier te vermoorden?" vraagt de ene man dan en komt strijdlustig naar me toe. "Nee, maar breng me niet op ideeën." grijns ik. Ik voel hoe mijn handen op mijn rug worden gebonden en ik bijt pijnlijk op mijn onderlip. "Misschien moeten jullie eerst vragen wat ik hier kom doen, idioten." bijt ik hen toe. De ene man kijkt me aan. "Wel?" Ik grijns even. "Ik ben een trainer. Jullie baas heeft me opgebeld. Ik kom hen de basistechinieken leren van de zelfverdediging." Ik voel de grip minder worden en de ene man wisselt een korte blik uit met de andere man. Hij roept de premier dan op, maar ik word nog steeds stevig beetgenomen. Niet veel later wandelt er een oudere man van de trap in een kostum. "Je bent er!" weerklinkt zijn stem in de brede hal. "Jongens, laat onze gast los." Hij stapt naar me toe en steekt zijn hand uit. Ik kijk er even naar en schud mijn hoofd. "Ik schud geen handen." zeg ik eenvoudig en eindelijk word ik losgelaten. "Maar natuurlijk, logisch." Ik knik even. "Kom, laten we meteen beginnen." beslist de man dan en ik volg hem. Wanneer ik de twee bewakers voorbij stap, werp ik hen nog een boze blik toe.

Leonie 

Ik kijk de agent aan en schud mijn hoofd. "Je hoeft me niet te helpen, voorlopig." Ik kijk hem voor de eerste keer recht in zijn ogen aan. Het meisje was al verdwenen, maar die zou ik straks waarschijnlijk wel terug zien. "Dankje, jij ook." Ik volg hem met mijn ogen en al snel komen er twee verplegers aangerend. Ik leggen de 3 dode lichamen op de ene brandkar dat ze hebben meegenomen en één verpleger brengt het weg. Ik neem mijn tas met medische spullen en ga naar een lokaaltje. Ik tik een lampje aan zodat het meisje aan het onthaal wist dat ik ook weer aan het werk was. Wel meteen komt er een vrouw naar binnen met een gebroken arm. Eerst maak ik een klein sneetje in haar andere arm en wanneer ik zie dat het bloed normaal van kleur is, glimlach ik. Ze kijkt me verbaasd aan. "Waarom doe je dat?" vraagt ze en ik haal terwijl mijn verbanden en gipsen boven. "Zo zie ik of je besmet bent of niet." zeg ik eenvoudig. "En?" vraagt ze snel en hoor de paniek in haar stem. "Als je besmet was, zou ik je nu niet verzorgen." knik ik. Ik hoor haar opgelucht adem halen en ik bekijk haar dan. "Wat is er gebeurd?" vraag ik. "Ik werd achtervolgt en was een gebouw in gerent. Ik zag geen uitweg meer dus ben ik van het dak gesprongen. Dit heb ik er aan overgehouden." Ik knik en voel eraan. "We gaan eerst een paar foto's en scans nemen. Ik roep een andere collega op. Ik haal mijn beeper tevoorschijn en niet veel later komt er een jongen naar binnen. Hij was stagiair en dus nuttig voor zulke dingetjes. Voor verzorgen stond hij dan weer niet. Wat later komt er een nieuwe patiënt naar binnen met een eenvoudige wonde.

Re: Toetsweek

Ik heb nu al vakantie! 
Maar hééééééééééél veel succes! 

Re: ORPG// Trapped

Sean

Fijn, eindelijk was ze weg! Ik kijk naar Hayley. "Ik moet zo naar mijn afspraak." zeg ik en ze knikt. Ik leg mijn armen rond haar middel en druk mijn lippen op de hare. Na een tijdje laat ik haar los en trek ik mijn jas aan. Ik stop een mes in mijn broekzak en ook een wapen. Het was illegaal, maar tegenwoordig had iedereen er eentje. Ik zeg tegen mijn leerlingen dat ze moeten blijven oefenen, dan zou alles wel goed komen. Ik neem mijn autosleutels tevoorschijn en druk nog een snelle kus op Hayley' voorhoofd. "Ik ben snel terug." knik ik en verlaat mijn huis. Ik stap mijn auto in en start hem. De muziek zet ik uit aangezien ik daar een lichte hekel aan had. Ik rij mijn straat uit en ga naar de kern van onze stad. Voor daar binnen te komen moest je door vele controles. Ik was dus ruim op voorhand vertrokken zodat ik zeker op tijd zou komen. Ik werd helemaal ondervraagd voordat ik steeds doorheen een 'grens' binnen mocht. Ik zei steeds dat de premier me verwachtte. Wanneer één van de personen dan naar hem belde en te horen kreeg dat het waar was, kwam ik er snel doorheen. Een uurtje later rij ik de lange dreef op van het huis. Nja, eigenlijk villa. Waarom dat meisje hier weg wou? Geen idee, hier zou tenminste niemand haar ooit kunnen vermoorden.

Leonie 

Ik draai me geschrokken om wanneer plots iemand mijn kantoor binnen valt. Een boze blik werp ik op het meisje. Niet iedereen mocht dit zomaar doen. Iedereen was gelijk voor de wet. Zij kon en moest ook niet meer doen dan de rest. Ik hoor veel geluiden en bedek mijn oren. Wanneer de agent me aankijkt, trek ik grote ogen. Ik stap richting de gang en hurk neer bij de lichamen. Ik bestudeer hun borstkas, maar ze zijn allemaal dood. Ik zucht even en kijk hem aan. Ik wist dat hij dit moést doen, maar we waren al met zo weinig. Hun bloed had de goede kleur, ze waren dus niet besmet. Ik vond het spijtig om mensen dus op deze manier kwijt te geraken. Ik slik even en haal mijn beeper tevoorschijn. "Slachtoffers op verdieping 1A." zeg ik en hoor dat ze er meteen aankwamen. "Jammer." slik ik als ik nog even de lijken bekijk, maar richt mijn aandacht dan weer op de vrouw. "Kan je terug naar beneden gaan. Normale mensen wachten even tot ze aan de buurt komen, danku." zeg ik en kijk dan weer naar de politieagent. De vermoeidheid eisde zijn tol. "Ik denk ook dat wij klaar zijn. Ik heb nog een hoop werk. Als je dingen nog wilt bespreken zal je een afspraak moeten maken na mijn werkuren." Ik open de deur voor hun beide. "Bedankt voor jullie bezoek."

 

Re: ORPG// Trapped

Sean

Ik word werkelijk gek van haar. Haar mond staat geen seconde stil. "Best als je deze wonde nog even laat nakijken in het ziekenhuis." zeg ik wanneer ze dan zegt dat ze erheen gaat. Ik volg met mijn ogen haar handen naar haar buik en zie dat ze daar wat dikker is. Ze is dus zwanger. Ik rol kort met mijn ogen. Ze had ook geen goede moment uitgekozen. Ik deed een verband rond haar arm heen terwijl haar luide stem nog steeds weerklinkt in de kamer. Ik hoor veel vragen. Wie ik ben en of ze nog wat voor me kan doen. Ik kijk haar aan. "Je praat en vraagt veel. Té veel. Dat kan wel gevaarlijk worden in een tijd zoals deze." Ik sta op en stop het koffertje weer weg. "Nee, ik heb niks nodig." Ik doe teken naar Hayley dat ze weer kan komen. Met een dampende kop soep én nieuwe kleren komt ze naar ons toe. Ik werp een blik op het kleine, zwangere meisje. Ik bestudeer haar gezicht. Ik vertrouwde haar niet. "Sean." zeg ik dan en stap vervolgens de badkamer uit. Hayley kijkt me vragend aan, maar ik richt mijn aandacht alweer op mijn leerlingen. "Ga per twee staan!" schreeuw ik en zie hoedat Hayley de deur van de badkamer sluit.

Leonie 

"Je bent in je eentje?" Een kleine glimlach siert mijn lippen. "Nou, dat komt me vaag bekend voor." Ik hoor zijn hele plan. Een gebouw voor de zieken en een gebouw voor de gezonde mensen. Ik knik. "Er zijn inderdaad niet zoveel trainers meer. Ik wil de testen wel uitvoeren op alle mensen zodat we weten in welk gebouw ze thuis horen. We moeten wel nog vele dingen regelen. Het gebouw hiernaast is al wat ouder. We moeten er nieuwe bedden in plaatsen en de keuken daar is ook niet echt intact meer , maar.." Ik streel doorheen mijn vermoeid gezicht. Ik kijk doorheen mijn vingers naar hem en laat mijn handen dan onder mijn kin leunen. "Volgens mij kan het wel lukken, ja." knik ik dan. "Het zal inderdaad veel tijd en moeite vragen, maar als we ons best ervoor doen zie ik het wel goed komen." Ik sta recht en wandel naar het raam heen. De stad zag er grijs en verlaten uit. Enkele lichtbronnen verraden dat er leven in dat huis is. Ik kijk over mijn schouders naar hem. "Hoe wil je het gaan aanpakken?" vraag ik dan en werp mijn blik weer vooruit. Ik vouw mijn handen voor mijn borst en zucht even. Ik verlangde echt naar een dampende kop koffie en een lekker warm bed.

Re: ORPG// Trapped

Sean

Ze blijft maar praten en praten en praten.. dat mijn hoofd er uiteindelijk gewoon pijn van begint te doen. Er kwam zoveel informatie binnen op één seconde dat ik niet meer echt kon volgen. Ik kijk Hayley aan die een wegwerpgebaar maakt. Ik had gewoon onthouden dat ze de dochter was van iemand belangrijk, verder was ik gestopt. Ik ga langs mijn haar. "We geven je wel even een bad. Dan kunnen we die wonde van jou schoonmaken. Heb je honger? Anders maak ik nog snel wat klaar." Hayley tilt het meisje op en gaat ermee naar de badkamer die tegen de trainingsruimte aangrenst. Ik schud mijn hoofd en kijk naar mijn 'leerlingen'. Ze kijken het meisje na. "Gaan jullie nog verder doen of zijn jullie nu al moe?" snauw ik hen toe en wel meteen beginnen ze weer te oefenen. Ik kijk hen aan en slik even. De wereld werd langzaam gek. Ik hoor mijn naam dan en stap de badkamer in. "Verschoon jij de wond even, je weet dat ik niet tegen bloed kan." Ik knik. Hayley stapt alweer de kamer uit en ik kijk het meisje aan. "Hoe was je naam nu ook alweer?" zucht ik en rommel in de kast. Ik haal er een EHBO- doos uit en ga naast haar zitten. Ik bestudeer de wonde. "Wel, dit gaat geen beetje pijn doen, maar veel." beken ik eerlijk en druk mijn vingers in haar wonde. Al snel heb ik de kogel te pakken en neem ik hem eruit. "Got it." zeg ik en kijk naar de wonde. "Het ergste is voorbij." stel ik haar dan een beetje gerust en begin het te ontsmetten.

Leonie

Ik kijk naar zijn pistool, dan weer naar zijn gezicht. "Geen probleem." zeg ik wanneer hij een grapje maakt over de handen te schudden. Ik luister aandachtig naar zijn uitleg. Een samenwerking. Ik knik even. "Ja, best als we dit ergens anders bespreken. Kom maar even mee." zeg ik en draai me weer om. Deze keer stap ik achter de balie heen en neem de trappen weer vanwaar ik was gekomen. Ik kijk even achterom om te zien om hij wel volgt en niet achterblijft." Ik ga kort doorheen mijn haar en ik open de deur van mijn kantoor. Wanneer hij binnen is, sluit ik de deur en ontsmet nog even snel mijn handen en armen. Ik wou dat virus écht niet. Ik ga dan achter mijn bureau zitten en veeg een lok achter mijn oor. "Goed, duss.." Ik laat me vermoeid naar achter leunen. Ik werkte me echt kapot aangezien er niet veel artsen meer waren en ik iedereen toch een kans moest geven op overleving. "Het ziekenhuis wordt een soort van thuisbasis voor alle gewonde om hier te schuilen en een kans te hebben op verzorging, toch?" vraag ik en kijk hem even aan. "Daar ben ik wel mee akkoord ja. Alle bedden zijn bijna allemaal leeg aangezien de meeste mensen zijn overleden alleen het voedsel wordt nog een klein probleempje, denk ik." Ik verstrengel mijn vingers met elkaar en laat mijn handen rusten op mijn schoot.

Re: ORPG// Trapped

Leonie

Ik word opgeroepen doordat er iemand op me staat te wachten. Ik was de enige dokter hier. Al de rest was al overleden aan de virus door patienten die besmet waren. Ik ren de trappen af en wanneer ik in de wachtruimte kom, word ik vrijwel meteen bestormt door alle mensen die medische zorg hebben. "Rustig, iedereen komt aan de beurt." Ik probeer mijn gezicht te verbergen, maar aan alles wordt getrokken. Er konden mensen tussen zitten met het virus en ik wou echt geen kans lopen om ook besmet te worden. Ik kijk rond me heen en probeer de mensen op een rustige manier van me af te duwen. Ik kijk naar het onthaal en Fiola wijst naar een richting. Ik wurg me doorheen de massa, tot ik plots tegen iemand bots. Ik voel dat niemand me weer vast heeft dus kijk ik op. Police staat er op zijn jas geschreven en ik kijk nog wat hoger. Ik zie een knap gezicht van een jongeman. Iedereen was bang van hem wat natuurlijk niet raar was in deze tijden. "Dokter Brinly." zeg ik, maar steek mijn hand niet uit voor onze eigen veiligheid. "Je had me nodig?" vraag ik en trek vragend mijn wenkbrauwen op.

Sean 

Ik hoor schoten weerklinken op de straat, maar ik reageer er niet meer op. Ik hoorde het elke dag dus zo vreemd was het ook weer niet. Ik kijk naar Hayley die ook haar schouders gewoon ophaalt. Ik lik kort langs mijn lippen, maar wanneer dan plots een meisje binnen rent en schreeuwt dat ze gewond is, kijk ik raar op. Mijn vriendin rent er al heen en ik stap naar het straat toe. Jongens staan voor mijn neus. Kleine criminelen. "Hebben jullie een meisje gezien? Ongeveer midden 20. Ze heeft bruin haar en bruine ogen." zegt dan één man. Ik schud mijn hoofd. "Nee, niet gezien. Waarom?" Ik leun nonchalant tegen de deur. "Niets." zegt de ene man dan en rent snel verder. Ik sluit de deur en ga naar de 2 meiden. Mijn vriendin is druk bezig met haar. "En?" vraag ik en ze schudt haar hoofd. "Schotwond." zegt ze. Normaal had ik de kogel zo uit haar wonde gehaald, maar ik weet niet of ze besmet is of niet dus kijk ik haar maar wat aan. Was ze wel te vertrouwen? "Je moet wel erg belangrijk zijn als ze zo achter je aanzitten of ben je soms besmet?" vraag ik. Ik kijk naar de kleur van haar bloed. Vuurrood. Raar..

 

Re: ORPG// Trapped

Sean Jackson - 26 - Trainer
Leonie Brinly - 25 - Dokter

Sean

Ik trek mijn wapen uit de pop. De vulling valt als sneeuwvlokjes naar beneden heen. Ik veeg met de palm van mijn hand mijn zweet weg. Ik pers mijn lippen even kort op elkaar en draai een kwartje naar links. "En zo schakel je dus je vijanden uit." verklaar ik dan en kijk naar de mensen die me verbaasd aankijken. "Het is maar een pop." verklaar ik dan en schud mijn hoofd. Die mensen waren ook niet echt veel gewoon. Ooit zullen ze dit wel moeten doen als het virus zich sneller en verder zou verspreiden. Ik zucht even en lik langs mijn lippen. Mijn lippen zaten vol met scheurtje en ik had zelf een wonde op mijn gezicht van het vechten. Ik hoor mijn vriendin mijn naam roepen. "Ga maar aan de slag." zeg ik en stap naar haar toe. Ik leg mijn arm rond haar middel en druk een vlugge kus op haar lippen waarna ik mijn telefoon overneem en hem tegen mijn oor plaats. "Met Sean." mompel ik en hoor de man aan de andere kant zich voorstellen als een parlementslid. Hij wilt dat ik vandaag nog even langs kom bij hem thuis voor enkele basistechnieken van de zelfverdediging. Ik zucht even. "Ik heb veel werk." zeg ik als excuus en het was niet eens gelogen. Ik hoor zijn wanhopig stem. Hij vertelt me dan ook dat hij vader is én zijn dochter niet alleen op een wereld zoals deze wil achter laten, onbeschermd. Ik kijk naar mijn vriendin, Hayley. Ze knikt naar me. Ik pers mijn lippen kort op elkaar en ik ga uiteindelijk akkoord. "Ik ben er rond de middag." zeg ik en haak af.


Leonie

Ik laat mijn handen in mijn handschoenen glijden terwijl mijn jas ook wordt aangetrokken. Snel stap ik naar de operatietafel heen en bestudeer ik het lichaam van de vrouw. Ik pers mijn lippen kort op elkaar. Ze was een spoedgeval, maar ik weet al zeker wat er een de hand is met haar. Ze is besmet en ik kan haar niet meer helpen.. Ik zucht even en kijk naar mijn medecollega. Hij wist wat ik dacht. "Mes." zeg ik dan en neem het kleine, fijne mesje aan. Ik maak ermee een sneetje in haar buikholte en bloed stroomt eruit. Niet rood van kleur, maar zwart. Ik pers mijn lippen kort op elkaar en vraag een tangetje waarmee ik de twee stukken huid uit elkaar trek. Ik hoor rond me heen een aantal mensen kokhalzen, maar ik was er terwijl al gewoon aan geraakt. De geur die de mensen in zich hadden, was verschrikkelijk, maar de geur die de mensen hadden die besmet waren, was nog erger dan al de rest. Het rook naar rottend vlees. De ingewanden zagen er niet meer intact uit waardoor ze stierven. Alles ging binnenin kapot.. Er bestond niks tegen, maar ik was ervan overtuigd dat ik er ooit wat tegen ging vinden. Een geneesmiddel dat de hele wereld ging helpen. Ik pers mijn lippen kort op elkaar en doe een stapje naar achter. "Het is een verlore moeite." verklaar ik zuchtend en zie mijn collega knikken. "Wat nu?" vraagt hij dan en ik slik. "Zet alles maar gewoon uit." Ik stap naar de deur. "Maar.." hoor ik hem haperend zeggen. "Dan sterft ze?" Ik draai me om en knik. "Ik kan haar niet meer redden." Met deze woorden verlaat ik de operatiekamer.

Re: welke schoenen zijn het leukst??

Ik vind de eerste persoonlijk het mooiste! :)