Paper Towns ~ diepgang

Paper Towns ~ diepgang

Diep van binnen ben ik netzoals Margo Roth Spiegelman, maar daar om heen ben ik netzoals Quentin Jacobson. Ik wil weg van mijn leven, weg van hier, maar ik heb het lef er niet voor.

En zoals Quentin heeft gezegt: "Maybe its like you said before, all of us being cracked open. Like each of us starts out as a watertight vessel. And then things happen - these people leave us, or don't love us, or don't get us, or we don't get them, and we lose and fail and hurt one another. And the vessel starts to crack in places. And I mean, yeah once the vessel cracks open, the end becomes inevitable. Once it starts to rain inside the Osprey, it will never be remodeled. But there is all this time between when the cracks start to open up and when we finally fall apart. And its only that time that we see one another, because we see out of ourselves through our cracks and into others through theirs. When did we see each other face to face? Not until you saw into my cracks and I saw into yours. Before that we were just looking at ideas of each other, like looking at your window shade, but never seeing inside. But once the vessel cracks, the light can get in. The light can get out."
Zo voel ik me ook, zo mooi hoe je jezelf kunt leren kennen door een boek. Hoe kan zo'n boek zo'n impact op je hebben en gewoon je helemaal innemen? Ik snap er niks meer van. Ik weet niet meer wat ik moet doen.

I'm no therapist, but I promis you two things. I will listen and I will care

Re: Paper Towns ~ diepgang

Dat is het gene wat goede schrijvers doen :) Zij gebruiken hun eigen ervaringen; alles wat ze meemaken - tot in het kleinste detail - schrijven ze neer in een boek. Veel mensen herkennen zich erin door de goede schrijfwijze, de prachtige metaforen en magnifieke verhaallijnen. Het lijkt complexer dat het is. :)

Re: Paper Towns ~ diepgang

Goash yap. Ik herken dit wel, ook met andere boeken.

Re: Paper Towns ~ diepgang

Zoiets had ik met de Warrior Cats series, die boeken hadden ook een hele grote impact op mij. Waarom weet ik ook niet, misschien omdat het over katten ging. Van de zomer kon ik een dag niet stoppen met huilen want een kat was dood gegaan. Als ik er nu soms nog aan denk komen de tranen in mijn ogen, ookal weet ik zo goed dat die katten nooit echt hebben geleefd.