ORPG// Trapped

Re: ORPG// Trapped

Leonie

Ik wil antwoorden op Hannah haar uitleg, maar krijg daar niet echt de tijd voor aangezien de jongens al de kamer zijn ingekomen. Ik hoor wat hun plan is en knik. "Ja, goed idee. Laten we dat doen." Ik verlangde inderdaad terug naar mijn persoonlijke dingen. Ik kijk naar al de rest en trek over mijn witte shirt mijn jas, die hier al weken hangt aangezien ik nooit meer naar huis was gegaan. Ik had gewoon bang, bang voor wat er misschien in mijn huis verscholen zat. "Iedereen klaar?" vraag ik aan de rest en bekijk hen. Ik slik even en streel langs mijn blonde haren heen. "Laten we dan maar gaan aangezien het nog ochtend is en veel mensen slapen." 

Sean 

We stappen met ons vier het ziekenhuis uit en met pijn in mijn hart moet ik Hayley hier achterlaten. Ik kijk nog even achterom en stap dan naar het politiehuis heen dat er erg vervallen uitzag. Hoeveel mensen hadden hier niet ingebroken? Ik slik even en zie dat alle ramen én deuren kapot geslaan zijn. Ik fluit zacht tegen mijn tanden. "Ze zijn hier hevig aan het werk geweest." Ik kijk naar Leonie die bekendelijk rond kijkt. Ik doe voorzichtig een stap naar binnen. "Ik hoop maar dat er hier nog beschermingsvesten liggen én pistolen." zeg ik tegen Alex en kijk even het donkere gebouw in. Het zag er rustig uit, klopte dat wel?

 

Re: ORPG// Trapped

Hannah knikte "NIet dat ik hier een huis heb waar ik naar toe kan, maar ik zou wel graag langs de winkel willen om wat kleren te halen. Ik leef al dagen lang in dezelfde kleren"  knikte ze. "Maar Haley dan? We kunnen haar toch niet achterlaten, alleen"  zei ze. De andere vertrokken al dus ze ging mee. Ze keek telkens om zich heen op straat. Ze was dan misschien wel met 2 jongemannen mee, maar na wat ze allemaal gelezen heeft is ze doods bang. Ze keek het politiebureau in, ze gingen er heen om spullen te halen, al vraagt  ze zich af of er nog wel dingen  zijn. Ze stapte het gebouw in. Haar hart klopte sneller. Overal konden mensen zitten. Overal.

Alex liep de trappen af en toen naar buiten. Het was nu nog rustig op straat, alsof er niks aan de hand is. Al zien de straten eruit alsof ze op oorlogsgebied zijn. Vervallen en stoffig. Hij keek goed uit voor gevaar, zeker na wat hij gisteren gelezen heeft. "Maak je geen zorgen, er is een geheime opslag waar we de belangrijkste dingen hebben  verstopt toen het virus uitbral en de chaos uitbrak. Het was voor noodgevallen allen"  zei Alex. Hij pakte een moker die er stond en keek naar de muur voor hen. Hij sloeg hem kapot, want erachter was de kluis met spullen  die ze nodig hadden. "Laten we alles meenemen, we gaan het nog nodig hebben"  zei hij. Ze hadden het achter de muur gemetseld zodat niemand het zou kunnen vinden. Daarnaast is het echt alleen voor noodgevallen aangezien je de muur moest slopen. Ze zouden hierna nooit meer terug keren hier naartoe, pas als het virus weg was misschien.

These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human

Re: ORPG// Trapped

Leonie

Ik kijk rond in het gebouw en stap rond. Er lagen een aantal lijken en ik slik even. Ik kijk naar het plafond waar enorme gaten in zaten. Het was hier niet meer stevig en veilig. Ik kijk naar Alex. "Wees voorzichtig, het staat hier op instorten." zeg ik tegen je hen en kijk rond me heen. Het was vroeger zo'n mooi gebouw, nu niet meer. Jammer.. Ik hoor veel lawaai en kijk geschrokken op. Een stofwolk stijgt op vanwaar ze staan dus stap ik er snel heen. Dan zie ik dat Alex zelf het lawaai heeft veroorzaakt. De agenten zijn slim geweest om dingen te verstoppen, héél slim. Ik kuch even zacht van het stof en ga langs mijn haar heen. "We moeten wel snel zijn." zeg ik als ik het hele gebouw hoor kraken en voel trillen.

Sean 

Alex en ik komen de muur snel uit onze weg en ik zie dan alle voorwerpen liggen die ze hebben verbergt voor noodsituaties. Ik glimlach tevreden en trek zo'n jas aan. Ik stop een wapen tussen mijn broekriem en kijk naar Leonie die naar het plafond stond te kijken. Snel nemen we alles mee en rennen het gebouw uit. We staan buiten te praten, wie met wie gaat en hoor hoe het gebouw dan instort. Geschrokken kijk ik op en hoor mensen binnen schreeuwen en jammeren van de pijn. Leonie wilt er meteen heen rennen, maar ik hou haar tegen. "Als ze zich daarnet niet hebben vertoond waren ze waarschijnlijk iets van plan." 

 

Re: ORPG// Trapped

Alex pakte een sporttas die er lag en vulde hem snel met de spullen die er waren. Overig munitie als vullingen als de pistolen leeg zijn en dat soort dingen. Hij stapte naar buiten en zag toen dat het plafond begon te brokkelen. Een groot deel viel recht op Hannah af. Hij rende naar haar toe en trok haar weg. Hij nam een beschermende houding om haar aan zodat ze niet geraakt kon worden. "We have to leave, like now!" riep hij en begon toen met Hannah naar de ingang, waar ze naar binnen waren gekomen, te rennen. Ze had zomaar dood kunnen zijn. 



Hannah stond in het gebouw, wachtend op de jongens. Ze vond het maar niks om hier te zijn, in het ziekenhuis voelde ze zich weer een beetje veilig. Ze heeft weken hier geleefd, op de straat. Nu heeft ze gelukkig een plek in het ziekenhuis waar ze al iets veiliger is. Ze keek naar de mannen die uit de kluis kwamen, gelukkig konden ze nu weg. Hannah schrok toen opeens weg werd getrokken en Alex om haar heen voelde. Ze hield hem even stevig vast en blies haar adem toen uit die ze kort had in gehouden omdat ze schrok. Ze begon met hem mee te rennen. Zijn het geen mensen die je proberen te dooden, is het een gebouw waardoor je er bijna aanging.

 

These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human

Re: ORPG// Trapped

Leonie

Ik kijk naar de grote puinhoop. Het ging er steeds slechter en slechter aan toe in deze stad. Ik voelde hoe Sean me had tegengehouden en misschien beter ook aangezien ik mijn eigen leven zou riskeren voor moordenaars. Ik slik even en doe een stapje naar achter aangezien de rook echt fel was en ik nu al de hele tijd stond te kuchen. Ik kijk rond me heen en zie enkele gordijntjes bewegen. Nieuwsgierige blikken kijken naar buiten, maar al snel verstoppen ze zich weer doordat ze misschien denken dat we bandieten zijn. Zou ook niet zo raar zijn. We staan hier immers naast een ingestort politiebureau.

Sean 

Nou , dat zag er niet zo goed uit. Als de virus over zou zijn, zouden we heel wat werk hebben om alles weer op te knappen. Ik haal een hand doorheen mijn haar heen en voel het stof dat erin zit. Ook had ik al een klein stoppelbaardje. Ik verlangde nu wel naar een warme douch, propere kleren en een verzorgd uiterlijk. Ik kijk naar Leonie. "Waar woon je?" vraag ik en ze wijst een richting uit. "Deze straat door, dan naar links en nog wat verder naar rechts. Wat verder uit de stad." Ik knik naar haar. Daar kon het misschien iets gevaarlijker zijn aangezien daar bijna geen mensen meer leefde, of net juist veiliger. Ik wist niet goed wat ik ervan moest denken.

 

Re: ORPG// Trapped

Hannah had geen huis om spullen op te halen,  niet in deze stad in iedergeval. Haar spullen had ze achtergelaten in het hotel waar ze uit gevlucht was. Ze zou zo wel even naar het winkelcentrum gaan en de restjes ophalen, als die er nog waren. Ze kan niet voor eeuwig in deze kleren blijven leven. Het was erg om de stad zo te zien. Het ziet er echt uit alsof ze in een oorlogs gebied zijn, nadat alles al verwoest is. Ze moesten snel zijn  met alles. Leonie en zij hadden beide en van de mannen aan hun zijde om hen te beschermen. Sean ging met Leonie, en Hannah is met Alex. Sean mag Hannah volgensmij ook niet echt, tewijl ze probeert hen te helpen.

Alex keek naar haar "Gaat het?" Vroeg hij toen. Gelukkig knikte ze. Hij wist  niet wat het was maar iets aan haar sprak hem aan. Hij vond het maar zielig, alles wat haar vader doet tegen haar. Daarnaast is ze zwanger en zou de dit niet mee moeten maken, het zou de gelukkigste tijd van je leven moeten  zijn. Daarnaast zal het wel zwaar  zijn om ook overal op te moeten letten. Hij luisterde naar Leonie en Sean. "Laten we gaan, mensen zullen  zo de straten op komen  dus laten we snel zijn" zei hij en begon de richting in te lopen waar ze zei dat ze woonde.

These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human

Re: ORPG// Trapped

Leonie

Daar waren ze dan, eindelijk. Ik pers mijn lippen kort op elkaar en we beginnen allemaal naar mijn huis heen te stappen. Ik vond het best wel spannend om mijn huis terug te zien. Ik had mijn tas meegenomen en begin er in te rommelen. Uiteindelijk haal ik er mijn huissleutel uit. "Het is hier." zeg ik en stap het padje op dat naar mijn huisje leidt. Ik steek de sleutel in het slot en doe de deur open. Ik voel een hand op mijn arm en zie nu pas dat enkele ramen gebroken zijn. Sean duuwt me heel zacht naar achter zodat hij net iets voor me staat en gaat als eerste naar binnen.

Sean

Ik had het wapen vast en bestudeer elk hoekje van het huis. Het was een klein, maar gezellig huisje. Sommige kaders die aan de muur hadden gehangen, waren gevallen én gebarsten. Ik bijt zacht op mijn onderlip en kijk rond. Muisstil.. "Volgens mij is de kust veilig." knik ik en laat mijn wapen wat zakken, maar ga de andere plekken toch ook even checken zodat ik zeker weet dat hier niemand op ons zit te wachten.



 

Re: ORPG// Trapped

Hannah keek naar het huis waar ze aankwamen, het leek niet echt alsof mensen hier in hebben gebroken. Gelukkig maar voor Leonie dan. "Wij wachten hier wel om de wacht te houden. Het heeft toch  geen nut om met zijn alle naar binnen te gaan."  Zei ze en keek Alex even kort aan voor zijn goedkeuring. Ze pakte met haar hand haar arm vast. Haar schouder deed nog steeds wel pijn van de schot wond. Ze keek even kort naar Alex, hij is vanaf het begin het aardigste tegen haar geweest. Ze vroeg zich af waarom. Ze dacht wel dat het een persoon was die iedereen eerlijke kansen geeft. Hij was aardig, hij was er gisteren voor haar toen ze het nodig  had. "Bedankt nogmaals voor het redden van mijn leven" zei Hannah.


Alex keek naar Sean die de deur  open deed, hij zou  ooit een goede politie agent kunnen worden. Hij luisterde naar het voorstel van Hannah en knikte goedkeurend. Hij merkte wel dat ze naar hem keek maar negeerde het, dat deed hij ook wel eens bij haar. Hij hoorde haar stem en keek naar haar. "Maak je er geen zorgen over, het is mijn werk. Daarnaast zijn we nu een team, en helpen we elkaar" glimlachde hij. "Hoe ging het trouwens vanochtend? Is alles nog goed met de kleine?" Vroeg hij vriendelijk. Niemand was hier in de stad op het moment zwanger. Dat gaat ook een beetje lastig als een besmetting je overal op de loer ligt. Daanaast is het nu daar ook geen tijd meer voor. Al kan je aan de grootte van haar buik zien dat ze al zwanger was voor  dat dit alles gebeurde. Daar waren er ook wel een paar van, maar helaas zijn  die allemaal gesneuveld.

 

These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human

Re: ORPG// Trapped

Leonie

Ik kijk naar Sean. Hij kon wel een goeie jongen zijn, alleen als hij dat zelf wou. Hij was nog jong en vooral gespierd. Ik bijt zacht op mijn onderlip en streel langs mijn lippen heen met het puntje van mijn tong. Ik nam een extra tas en ging naar boven heen. Sean volgde me meteen en het gaf me een veilig gevoel. Ik trok mijn kast open en begon er allemaal kledingstukken in te drukken. Ook nieuwe spullen voor me te wassen nam ik mee en ik ga weer naar beneden heen. Enkele kaders van mijn familie en vrienden stop ik ook in die tas.

Sean

Ik volg haar overal naartoe en kijk terwijl wat rond. Kleren verdwijnen in haar tas en dan gaat ze naar de badkamer heen. Ik kijk naar haar bed. Hoeveel keer zou ze hierin hebben geslapen met angst? Of met een vriendje misschien? Ik wil het haar wel vragen, maar dat komt raar over. Ik stap dan de trap weer als eerste af en ze gaat dan te werk in de woonkamer. Niet veel later is ze klaar, maar ze vraagt of ze haar dan ook even boven mag kaan opfrissen. Ik knik. "Ga maar." beslis ik dan.

 

Re: ORPG// Trapped

Hannah knikte op zijn woorden, "Ja gelukkig wel, of gelukkig ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik wil. Al kan ik er nu toch niks meer aan doen" antwoorde ze. Ze wist niet waarom hij zo aardig deed, na al die mensen die niet te vertrouwen waren was het te goed om waar te zijn. Dat er iemand is die zo aardig is. "Waar woon jij eigenlijk?" vroeg ze. 

Alex luisterde naar de dingen die ze zei, ze leek het niet te geloven dat er iemand gewoon oprecht aardig deed. Snapte hij ook wel aangezien ze dagen, nee weken lang is achtervolgd. Daarnaast staat er waarschijnlijk nog meer te gebeuren, na wat hij gelezen had. Al is ze nu veiliger nu ze met hem en Sean is. Hij zal haar vast wel helpen als ze echt in nood is, ookal lijken de twee het niet echt te kunnen vinden.  Tenminste hij kende Sean niet echt, maar een goede agent helpt iedereen, ook al de de gene niet mag. "Euhm een appartje verder op, niet ver van hier. Het is niet echt mijn vaste plek, alleen iets waar ik slaap door de weeks vanwegen mijn werk, ik heb een huis buiten de stad" antwoorde hij.



 

These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human