ORPG// Trapped

Re: ORPG// Trapped

Leonie

"Volgens mij heb ik alles." zeg ik en stap de trap weer af. Ik had een andere jeans broek aangetrokken, met daarop een topje die bedekt was met een shirtje. Een pull had ik er ook over getrokken en mijn jas had ik in mijn tas gepropt. Je weet nooit hoe lang we in het ziekenhuis moesten blijven dus ik kleren mee voor tijdens de zomer, maar ook voor tijdens de winter. Bandjes bedekte mijn rechterpols en ik was helemaal klaar in mijn huis. Ik zou er nooit afscheid van kunnen nemen, maar dat is wel normaal. Ik lik kort langs mijn lippen en trek de deur weer open. Ik kijk naar de twee anderen en neem mijn tas over van Sean. "Ik ben helemaal klaar." knik ik en maak mijn haar in een dot.

Sean

Ik volg haar en geef haar tas weer, die ze vlotjes overneemt. Ik hoorde waar Alex woonde en dat was het dichste bij. "Best als we eerst naar jouw huis gaan. Dat van mij ligt in de stad daar gaan we wel langs als we terug naar het ziekenhuis gaan." zeg ik en vouw mijn armen kort over elkaar. Ik wacht op het antwoord van de anderen, maar volgens mij was dat gewoon het beste idee. We zouden geen toertjes lopen en geen tijd verliezen. Ik ga langs mijn haar heen en gaap even. Ik had weinig slaap gehad en dat voelde ik nu ook. 

 

Re: ORPG// Trapped

Alex knikt "kninkt als een plan" zei hij en begon toen naar zijn  apartement te lopen. Het had niet echt waarde voor hem, zijn huis was naarnaast wel veel voor hem. Daar waren al zijn persoonlijke dingen, en het huis staat buiten de stad dus daar zal niks mee aan de hand zijn. Het was wel eenzaam om daar alleen in dat huis te wonen. Het was een redelijk huis en hij woonde er alleen. Hij mist het wel, zijn eigen huis.  Hij hoopt dus echt dat alles snel over zal zijn. Zijn appartement is gewoon een klein kametje met kleren, een keukentje en een plek om te slapen. Voor de rest niks speciaals. Dit keer bleven Leonie en Sean buiten en betraden Hannah  en hij het appartement.


Hannah knikte "En in de buurt van het ziekenhuis is het winkelcentrum, daar kan ik kijken of er nog wat over is" zei ze en liep toen naar Alex naar zijn appartement. Sean en Leonie volgde. Ze keek nog steeds oplettend of er niemand hen volgde. Gelukkige kwamen ze snel aan bij het apartement van Alex en gingen zij en Alex naar binnen. Ze keek rond, het was een schattig appartementje. Soms droomde ze er van om een man te hebben die echt van haar hield, en om samen in een klein schattig huisje te wonen. Die rijkdommen vind  ze eigenlijk maar niks. De vele ruimte in een villa neemt de sfeer weg. Je moet bijna een kaart hebben  om elkaar te vinden.

 

These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human

Re: ORPG// Trapped

Sean

Ik sta buiten te wachten en leun nonchalant tegen de muur aan. Ik kijk wat rond me heen, maar er was niet echt iets speciaals. Ik hoor een zacht gefluit en kijk op. Een vogel. Wel, dat was pas lang geleden. Je zag hier nog nauwelijks vogel of dieren in het algemeen sinds de virus uitgebroken was. Ik ga kort doorheen mijn haar en voel mijn benen trillen onder mijn lichaam. Ik was moe en voelde me ook erg zwak. Er stond al de hele tijd zweet op mijn voorhoofd terwijl ik eigenlijk best wel koud had en geen warm. 

Leonie

Ik had me neergezet op het trapje voor Alex' appartement en kijk ook naar boven wanneer ik het vogeltje hoor fluiten. Ik kijk dan naar Sean en zie hoe bleek hij ziet. Hij had dan ook nog eens donkere kringen rond zijn ogen en zijn benen trilde. Ik kijk hem nauwlettend aan en voel later zijn blik ook op mij. "Scheelt er wat?" hoor ik zijn stem vragen en ik knik. "Kom straks even naar mijn kantoor, ik wil je onderzoeken." zeg ik en zie zijn blik veranderen , een beetje angst. Volgens mij dacht hij dat niemand in de gaten zou krijgen dat hij er niet zo best uitzag.

 

Re: ORPG// Trapped

Alex keek naar het appartement, het zag er ongedeerd uit. "Alright, ik pak gauw wat dingen en dan gaan we snel weg"  zei hij tegen Hannah terwijl hij een sporttas pakte waar hij zijn kleding in stopte en wat toilet artikelen. Voor de rest was hier niks van emotionele waarden, dat lag allemaal bij hem thuis. Jake glimlachde op de opmerking van Hannah en ging tegen over haar staan. "Het is niet mijn vaste plek, ik verblijf hier alleen voor mijn werk door de weeks, ik heb een huis buiten de stad." Ze had echt een hart van goud, al leken veel mensen niet door de visie te zien van de tv. Iedereen denkt waarschijnlijk dat ze net als haar vader is, maar ze is echt heel aardig. Hij keek haar aan en drukte toen zijn lippen op die van haar. Het voelde goed, alsof alles op zijn plek kwam.



Hannah liep achter hem aan en legde even een hand op haar buik. "Dat is oké  neem je tijd"  knikte ze. "Het is echt een schattig apartement. Geloof me, ik zou dit veel liever hebben dan het landhuis. Dit heeft sfeer. Ze luisterde naar zijn stem, hij was er telkens voor  haar geweest. Vanacht, toen ze achter alles kwam. Hij heeft haar  als 2e gered van de criminelen. Ze schrok even uit haar gedachtes toen ze zijn lippen voelde. Eerst deed ze mee maar toen lied ze los. "Ik kan dit niet doen  Alex. Ik ben  zwanger  en krijg binnenkort een kind. Ik kan niet van  jou vragen dat je bij me zal zijn in die tijd, alsof je de vader  bent."  Zei Alexis toen. "Ookal vind  ik je heel leuk en zou ik het wel willen" zei ze toen.


 

These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human

Re: ORPG// Trapped

Sean

Zacht schud ik mijn hoofd. "Dat hoeft niet, Leonie, ik red me heus wel." zeg ik en kijk haar aan. Ze kijkt me nog steeds bezorgd aan en dat wou ik niet. Ze was dokter en zag waarschijnlijk dat er iets met me aan de hand was, maar ik wou niet toegeven dat ik me eigenlijk niet zo lekker voelde. Als Hayley beter zou zijn, zou ik dat ook meteen zijn. Daar twijfelde ik niet aan. Ik hoopte vurig dat ze haar ogen straks zou openen en mijn naam zou fluisteren met haar zangerige stem. Ik heb plots zo'n schuldgevoel dat ik haar daar alleen heb achtergelaten..

Leonie

Ik hoor Sean's stem en kijk hem aan. Hij staart nadien naar de tippen van zijn schoenen en is een hele tijd verzonken in zijn gedachten. Ik hoopte maar als ik straks terug kwam in het ziekenhuis dat er niet veel patiënten waren. Ik wou de jongens meehelpen met de indeling en verbouwingen. Waarschijnlijk gingen er ook niet veel zieke mensen zijn. De meeste waren al gestorven op natuurlijke wijze of aan het virus of de andere waren vermoord om één of andere reden. In deze wereld was alles mogelijk.

 

Re: ORPG// Trapped

Alex keek naar haar en glimlachde naar haar woorden. "Het maakt me niet uit, ik zou je graag willen helpen met je kind"  knikte hij. "Maar ik denk dat het beter is als we gaan, Sean en Leonie staan te wachten" knikte hij. Hij pakte de sporttas op en liep met Hannah naar buiten.  "Alright, ik ben klaar, de volgende stop is jou plek denk ik?" Zei hij richend op Sean. Sean en Leonie hadden moeten staan wachten, terwijl hij en Hannah niet aan het doen waren, waar ze voor kwamen.


Hannah glimlachde, "Echt?"  Vroeg ze. Ze kon niet geloven dat hij dat echt zou willen doen. Ze is er niet gewend aan. Nooit heeft ze écht liefde gevoeld van iemand. Zelfs van haar ouders niet. Haar moeder heeft ze nooit gekend, en haar vader is de vreselijkste vent op aarde. Daarnaast, de vader van haar kinderen, heeft ook nooit echt van haar gehouden. Hij deed alles alleen voor het geld. Alexis knikte "Ja goed plan"  lachde ze en liep achter hem aan naar buiten.

 

These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human

Re: ORPG// Trapped

Sean
Ik knik wanneer Alex voorstelt om naar mijn huis te gaan. "Goed, als er nog wat van overgebleven is." mompel ik zacht en stap de trappen af. Ik streel met mijn mouw mijn zweet af en slik. Ik had zo'n warm gevoel, maar toch was het buiten redelijk koud. Het zweet stond overal op mijn lichaam en soms leek het alsof de vloer onder mijn voeten bewoog. Ik lik kort langs mijn lippen die zelf een zout smaakje hebben. Ik stap zwijgend verder en kijk niet naar achter. De rest volgde wel. Ik pers mijn lippen kort op elkaar en ga langs mijn haren. Ik voel zelf daar zweet in. Ik kijk even opzij en zie de bezorgde ogen van Leonie. Voor ze wat kan zeggen, leg ik mijn wijsvinger op mijn lippen. "Niks zeggen." Ze kijkt me verbaasd aan. Ik knik naar achter, naar Alex en Hannah. Ze moesten niet weten dat ik me niet lekker voelde. "Volgen, tortelduifjes." zeg ik en sla de hoek om zodat we in mijn straat komen. 

Leonie
Ik zeg maar niks meer tegen Sean en kijk even naar achter. Ik volg hem en even later komen we aan bij een donker gebouw. Ik trek mijn gebouwen op en lik kort langs mijn lippen. Boven de ingang hing een bord met een net handschrift. Daarop stond 'Karateclub.' Ik kijk naar Sean. Hij had dus waarschijnlijk echt veel vechtervaring. Ik volg hem naar binnen, waar hij zonde rtreuzelen heen stapt. Binnen zie ik dat aardig vervallen is. "Wat is er gebeurd?" vraag ik en kijk naar Sean. "Ik ging .." Ik zie hem nadenken. "..iemand gaan helpen, door thuis karate lessen te gaan geven, en toen ik terug kwam was het zo. Hayley was geblesseerd en al mijn leerlingen waren weg of dood." zegt hij en wijst naar de lijken die lagen te rotten op de vloer. "En dan ben je met Hayley naar het ziekenhuis gekomen? Vandaar haar snijwonden." zeg ik en kijk naar Sean, die me aankijkt. Hij knikt. "Vandaar.."

 

Re: ORPG// Trapped

Hanna keek beledigd naar Sean door zijn opmerking "Hoezo denk jij dat nou weer"  zei ze en liep naar Alex achter hem aan. Ze vond  het verdacht toen hij opeens stopte, midde in zijn zin. Hij veranderde duidelijk zijn verhaal. Een rede om hem niet te vertrouwen. "Alright, wij blijven nu wel buiten de wacht houden" knikte ze en keek even naar Alex om te vragen om goedkeuring.

Alex grijnzde op Sean zijn opmerking al leek  Hannah het niet zo leuk te vinden. Het was duidelijk dat de 2 elkaar niet heel geweldig vinden. Waarschijnlijk waren het bij haar ook deels de   hormonen. Alex knikte  goedkeurend op haar voorstel. De tent   zag er slecht uit, net als het politiebureau. Hij bleef met Hannah buiten wachten, en Leonie en Sean gingen naar binnen.

These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human

Re: ORPG// Trapped

Sean
Aan Hannah's reactie verspil ik niet veel aandacht. Op de manier waarop ze het al zei, merkte ik gewoon dat er wel wat meer tussen hen aan de gang was. Toch kijk ik even om mijn schouder en zie ik Alex grijnzen. Mannen, wij begrijpen elkaar. Ik kijk naar Leonie die wat stil is geworden na mijn verhaal. De rest blijft fouten staan en ik staar wat rond me heen. Wat moest ik allemaal meenemen? Er waren zoveel dingen belangrijk voor me. "Kleren zijn het belangrijkste, nadien kan je nog enkele persoonlijke spulletjes meenemen." zegt Leonie dan, alsof ze mijn gedachten kan lezen. Ik knik en neem een sportzak tevoorschijn die ik vroeger gebruikte om te gaan voetballen met mijn vrienden.

Leonie
Ik volg Sean's handelingen en stap samen met hem naar de verlaten slaapkamer. Hij trekt de houten kleerkast open en geeft me kleren aan, die ik zorgvuldig opberg in de zak. Ik lik kort langs mijn lippen en wanneer hij klaar is met zijn spullen, is de tas nog maar halfvol. Enkele foto's worden ook in de zak gezet. Foto's van hem en Hayley, maar ook van zijn familie. Ook enkele baby foto's mogen niet mankeren. Ik kijk naar het lachende gezichtje van de baby. "Ben jij dat?" vraag ik nieuwsgierig en kijk naar het schattig kindje. Sean kijkt even op en knikt. "Ja, dat was ik. Ik denk dat ik toch ongeveer 2 jaar was toen de foto werd genomen." Ik knik en bekijk nogmaals de foto. "Je was een schatje." Voor de eerste keer hoor ik Sean's echte lach, die als muziek in mijn oren klinkt. "Was?" grijnst hij dan naar me waardoor ik even glimlach. 

 

Re: ORPG// Trapped

Hannah keek naar Alex, ze snapte nog steeds niet dat  hij haar echt wilde helpen met de baby. Toen ze zwanger was, en ze haar vriend had verlaten was ze niet naar andere mannen gaan kijken. Hier waren verschillende redenen voor. Ze was bijvoorbeeld bang dat hetzelfde zou gebeuren. Dat mensen haar  alleen maar gebruiken. Daarnaast wilt niemand een vrouw, dacht ze, die zwanger  is van iemand  anders. En ze had er niet echt behoefte aan, wat op haar pad kwam was er, maar ze was niet desperate. 

Alex keek naar Hannah, ze leek het nog steeds niet te kunnen geloven dat hij haar echt zou willen helpen. Een ding  is zeker, hij doet dit  niet voor  geld of fame, hij doet dit voor zichzelf, Hannah is zo puur, nooit heeft hij zich zo opengegeven bij iemand. Bij haar voelde hij zich gewoon vertrouwd, alsof hij alles kwijt kon, wetend dat ze hem niet zou oordelen. Als ze straks terug waren keek hij er zeker naar uit om nog een gesprek met haar te houden.


 

These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human