Search for posts by Anelore33
First Page | « | 1 ... 3 | 4 | 5 | 6 | 7 ... 32 | » | Last
Search found 312 matches:
Reply
Re: O) Ghosts are everywhere.. (18+)
from Anelore33 on 08/15/2016 08:48 PMJade
"Nee hoor, je hebt helemaal niets." zeg ik als ze me vraagt of ze wat heeft en we stappen dan terug naar beneden heen. Ik leun zacht tegen de muur aan en kijk naar Andrew. "Andrew, Christa!" hoor ik onze vriendin roepen en ze doet een teken dat ze haar moeten volgen. Terwijl Christa en Andrew de kamer uistappen, stap ik naar James heen. "Ik weet niet wat je van plan bent, maar.." Ik doe een stapje naar hem toe en ga op mijn tenen staan zodat ik wat in zijn oor kan fluisteren. "Ik ben deze ochtend je unicorn boxershort gezien. Volgens mij wil de rest dat ook wel graag geloven." fluister ik en ga terug op mijn vlakke voeten staan. Met een speels glimlachje kijk ik hem aan. "Ik waarschuw je nu het nog kan, schat." grinnik ik zacht.
Andrew
Ik kon een lach niet onderdrukken wanneer Christa ons doorhad en James daar ook nog eens een domme reactie op doet. Wanneer we, Christa en ik, worden geroepen door Roxanne stap ik achter hen aan. Ik kijk nog even om mijn schouder en zie Jade naar James stappen. Hopelijk zou James onze plannetjes niet verklappen want als het zou lukken, zou het geweldig zijn. Ik volg Roxanne naar de keuken waar nu de taart stond. "Zullen we er kaasjes op doen?" vraagt ze en ik knik. "Tuurlijk, waarom niet." zeg ik en terwijl de dames de kaasjes plaatsen, steek ik ze aan met mijn aansteker.
Re: ORPG// Trapped
from Anelore33 on 08/15/2016 08:43 PMSean
"Ready." zeg ik en trek mijn rugzak dicht. Ik kijk Leonie aan en lik kort langs mijn lippen. Ze kijkt me nog steeds bezorgd aan. Ik was nu nog harder geen zweten en ik wist wel zeker dat je de zweetplekken doorheen mijn grijze shirt zag. "Vraag maar niets." fluister ik zacht en stap naar buiten waar ik de twee andere zwijgend aantref. "Ik ben ook klaar." Iedereen had al zijn spullen opgehaald, behalve Hannah. Maar kon ze wel ergens spullen ophalen? Ik kijk haar aan. Ik vraag niets want als het uit mijn mond zou komen, zou het weer heel grof overkomen. Dat wist ik nu al.
Leonie
Ik volg Sean mee naar buiten en kijk naar zijn blik die zich op Hannah richt. "Hannah, heb jij nog ergens anders een plek waar we spullen van je kunnen ophalen. Had je ergens een plek waar je vertrouwde spullen legde die je vader niet mocht zien?" vraag ik en kijk naar Sean. Hij zweette steeds meer en meer en werd ook steeds bleker. We moesten deze ronde snel afhandelen zodat ik hem kon onderzoeken en hem kon genezen aan wat hij ook had. Ik had wel een idee, maar ik moest het zeker weten.
Re: ORPG// Trapped
from Anelore33 on 08/13/2016 11:43 PMSean
Aan Hannah's reactie verspil ik niet veel aandacht. Op de manier waarop ze het al zei, merkte ik gewoon dat er wel wat meer tussen hen aan de gang was. Toch kijk ik even om mijn schouder en zie ik Alex grijnzen. Mannen, wij begrijpen elkaar. Ik kijk naar Leonie die wat stil is geworden na mijn verhaal. De rest blijft fouten staan en ik staar wat rond me heen. Wat moest ik allemaal meenemen? Er waren zoveel dingen belangrijk voor me. "Kleren zijn het belangrijkste, nadien kan je nog enkele persoonlijke spulletjes meenemen." zegt Leonie dan, alsof ze mijn gedachten kan lezen. Ik knik en neem een sportzak tevoorschijn die ik vroeger gebruikte om te gaan voetballen met mijn vrienden.
Leonie
Ik volg Sean's handelingen en stap samen met hem naar de verlaten slaapkamer. Hij trekt de houten kleerkast open en geeft me kleren aan, die ik zorgvuldig opberg in de zak. Ik lik kort langs mijn lippen en wanneer hij klaar is met zijn spullen, is de tas nog maar halfvol. Enkele foto's worden ook in de zak gezet. Foto's van hem en Hayley, maar ook van zijn familie. Ook enkele baby foto's mogen niet mankeren. Ik kijk naar het lachende gezichtje van de baby. "Ben jij dat?" vraag ik nieuwsgierig en kijk naar het schattig kindje. Sean kijkt even op en knikt. "Ja, dat was ik. Ik denk dat ik toch ongeveer 2 jaar was toen de foto werd genomen." Ik knik en bekijk nogmaals de foto. "Je was een schatje." Voor de eerste keer hoor ik Sean's echte lach, die als muziek in mijn oren klinkt. "Was?" grijnst hij dan naar me waardoor ik even glimlach. 
Re: ORPG// Trapped
from Anelore33 on 08/12/2016 08:01 PMSean
Ik knik wanneer Alex voorstelt om naar mijn huis te gaan. "Goed, als er nog wat van overgebleven is." mompel ik zacht en stap de trappen af. Ik streel met mijn mouw mijn zweet af en slik. Ik had zo'n warm gevoel, maar toch was het buiten redelijk koud. Het zweet stond overal op mijn lichaam en soms leek het alsof de vloer onder mijn voeten bewoog. Ik lik kort langs mijn lippen die zelf een zout smaakje hebben. Ik stap zwijgend verder en kijk niet naar achter. De rest volgde wel. Ik pers mijn lippen kort op elkaar en ga langs mijn haren. Ik voel zelf daar zweet in. Ik kijk even opzij en zie de bezorgde ogen van Leonie. Voor ze wat kan zeggen, leg ik mijn wijsvinger op mijn lippen. "Niks zeggen." Ze kijkt me verbaasd aan. Ik knik naar achter, naar Alex en Hannah. Ze moesten niet weten dat ik me niet lekker voelde. "Volgen, tortelduifjes." zeg ik en sla de hoek om zodat we in mijn straat komen.
Leonie
Ik zeg maar niks meer tegen Sean en kijk even naar achter. Ik volg hem en even later komen we aan bij een donker gebouw. Ik trek mijn gebouwen op en lik kort langs mijn lippen. Boven de ingang hing een bord met een net handschrift. Daarop stond 'Karateclub.' Ik kijk naar Sean. Hij had dus waarschijnlijk echt veel vechtervaring. Ik volg hem naar binnen, waar hij zonde rtreuzelen heen stapt. Binnen zie ik dat aardig vervallen is. "Wat is er gebeurd?" vraag ik en kijk naar Sean. "Ik ging .." Ik zie hem nadenken. "..iemand gaan helpen, door thuis karate lessen te gaan geven, en toen ik terug kwam was het zo. Hayley was geblesseerd en al mijn leerlingen waren weg of dood." zegt hij en wijst naar de lijken die lagen te rotten op de vloer. "En dan ben je met Hayley naar het ziekenhuis gekomen? Vandaar haar snijwonden." zeg ik en kijk naar Sean, die me aankijkt. Hij knikt. "Vandaar.."
Re: ORPG// Trapped
from Anelore33 on 08/03/2016 03:43 PMSean
Zacht schud ik mijn hoofd. "Dat hoeft niet, Leonie, ik red me heus wel." zeg ik en kijk haar aan. Ze kijkt me nog steeds bezorgd aan en dat wou ik niet. Ze was dokter en zag waarschijnlijk dat er iets met me aan de hand was, maar ik wou niet toegeven dat ik me eigenlijk niet zo lekker voelde. Als Hayley beter zou zijn, zou ik dat ook meteen zijn. Daar twijfelde ik niet aan. Ik hoopte vurig dat ze haar ogen straks zou openen en mijn naam zou fluisteren met haar zangerige stem. Ik heb plots zo'n schuldgevoel dat ik haar daar alleen heb achtergelaten..
Leonie
Ik hoor Sean's stem en kijk hem aan. Hij staart nadien naar de tippen van zijn schoenen en is een hele tijd verzonken in zijn gedachten. Ik hoopte maar als ik straks terug kwam in het ziekenhuis dat er niet veel patiënten waren. Ik wou de jongens meehelpen met de indeling en verbouwingen. Waarschijnlijk gingen er ook niet veel zieke mensen zijn. De meeste waren al gestorven op natuurlijke wijze of aan het virus of de andere waren vermoord om één of andere reden. In deze wereld was alles mogelijk.
Re: Werk vinden als 19 jarige..
from Anelore33 on 07/18/2016 10:09 PMIk denk in winkels waar je met geld moet werken dat je toch wel een kans maakt.
Re: ORPG// Trapped
from Anelore33 on 07/16/2016 01:56 PMSean
Ik sta buiten te wachten en leun nonchalant tegen de muur aan. Ik kijk wat rond me heen, maar er was niet echt iets speciaals. Ik hoor een zacht gefluit en kijk op. Een vogel. Wel, dat was pas lang geleden. Je zag hier nog nauwelijks vogel of dieren in het algemeen sinds de virus uitgebroken was. Ik ga kort doorheen mijn haar en voel mijn benen trillen onder mijn lichaam. Ik was moe en voelde me ook erg zwak. Er stond al de hele tijd zweet op mijn voorhoofd terwijl ik eigenlijk best wel koud had en geen warm.
Leonie
Ik had me neergezet op het trapje voor Alex' appartement en kijk ook naar boven wanneer ik het vogeltje hoor fluiten. Ik kijk dan naar Sean en zie hoe bleek hij ziet. Hij had dan ook nog eens donkere kringen rond zijn ogen en zijn benen trilde. Ik kijk hem nauwlettend aan en voel later zijn blik ook op mij. "Scheelt er wat?" hoor ik zijn stem vragen en ik knik. "Kom straks even naar mijn kantoor, ik wil je onderzoeken." zeg ik en zie zijn blik veranderen , een beetje angst. Volgens mij dacht hij dat niemand in de gaten zou krijgen dat hij er niet zo best uitzag.