Search for posts by Nemesis
First Page | « | 1 ... 38 | 39 | 40 | 41 | 42 ... 63 | » | Last
Search found 625 matches:
Re: ORPG// Trapped
from Nemesis on 07/01/2016 04:05 PMAlex luisterde aandachtig naar de jongedame "En al die tijd ben je de hele tijd alleen op straat geweest?" vroeg hij verbaasd. "Wauw, dat is echt niet goed, niet voor jou en niet voor je kind." zei hij. "Je kunt wel bij mij blijven, ik kan je beschermen voor iedereen" stelde hij voor. "Ja ik weet het, ik zou die vader van jou zo graag willen aanpakken, hoe durft hij het te maken om als leider van dit land, een van zijn steden zo te laten vallen? Hij geeft geen enkele blik" knikte Alex en zag Leonie binnen komen. Ze luisterde naar haar vragen.
Hannah keek naar de dokter die de kamer binnen kwam "Nee, maar help eerst de andere maar, ik heb geen haast met geholpen te worden. Er zijn mensen die het meer nodig hebben dan ik, ik heb niks ernstigs." antwoorde ze. "Misschien kan ik jou wel helpen, ik deed bijna mijn examen tot arts voordat ik hier vast kwam te zitten, dus ik denk wel dat ik het aan kan" knikte ze. "Maar als je niet wilt dat ik help snap ik dat ook wel" knikte ze.
These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human
ReplyRe: ORPG// Trapped
from Nemesis on 07/01/2016 12:48 AMAlex ging een paar stoelen naast het meisje zitten. "Hey, waarom zaten die mannen achter je aan?" Vroeg hij. "Ik ben Agent Walker trouwens" mompelde hij vervolgens. Hij had nog zo veel dingen te doen maar hij wilde nu eerst even rusten. Hij is al de hele tijd bezig sinds het virus uit is gebroken. Als hij de stad uit kon zou hij dat al lang gedaan hebben, maar niemand mag de stad in of uit. Ook niet als je gezond bent, er zijn niet eens testen ofso, het mag gewoon niet. "Waarom zit je hier? De hulp is de andere ruimte" zei hij vervolgens.
Hannah keek naar de agent die de kamer in kwam. Ze luisterde naar zijn woorden. "Omdat ze de aandacht willen van de premier. Ik wordt al sinds het virus is uitgebroken, en de regering niks om Atlanta geeft, achterna gezeten door bijna iedereen. Ze willen me doden of ziek maken. Ik ben Hannah Riley. Dochter van de premier" legde ze uit. "Wel ze hebben me te pakken gekregen" zei ze en liet haar schouder zien. "Schotwond" mompelde ze kort."Maar mijn vader gaat echt niet opeens wel iets doen aan het probleem als ik dood zou zijn of ziek. Hij schaamt zich toch alleen maar voor me. Hij heeft zelfs bekend gemaakt dat ik niet hier ben maar zogenaamd op vakantie in Europa" zuchte ze. Hannah keek naar de wachtkamer. Ze zou deze mensen kunnen helpen, ze deed namelijk ook een opleiding tot arts, en zat in haar laatste jaar. Maar niemand moet haar blijkbaar. "En nu is echt iedereen in deze stad heel erg bot tegen me, en ik weet niet waarom. Al voor mensen me echt hebben leren kennen denken ze dat ik een verwend wig ben die alles denkt te kunnen wat helemaal niet zo is" vertelde ze. "Wat doe ik eigenlijk, ik zou dit niet moeten vertellen, het boeit niet" mompelde ze. "Ik zit hier omdat ik wacht op de hulp die ik nodig heb, ik wil even kijken of het goed gaat met de kleine. Het is namelijk nog al zwaar, vluchten, geen slaap, geen eten en zwanger" zei ze.
These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human
Re: ORPG// Trapped
from Nemesis on 06/30/2016 05:46 PMHannah sloot haar ogen toen ze geweerschoten hoorde. Ze kon dit niet meer, blijven rennen en rennnen. Ze keek naar de arts, ze dacht dat die aardig hoorde te zijn. Waarom deed iedereen zo onaardig tegen haar? Ze wilde echt niet voordringen ofso, ze had geen haast, maar ze werd achterna gezeten. Ze had alleen een plek nodig om zich te verschuilen. "Well het spijt me, ik wist niet dat ik fout zat door een schuilplek te zoeken tegen mensen die me achterna zaten om me te doden" zei Hannah. "Ik wilde echt niet voordringen ofso, ik ben niet ziek en heb daarvoor geen hulp nodig." zei ze. Ze sloeg haar armen over elkaar en liep toen weg. "Bedankt voor het redden van mijn leven" zei ze nog tegen de agent, al zal die ook wel weer bot tegen haar doen.Ze liep naar de afdeling verloskunde, maar waarschijnlijk waren daar geen artsen meer. De hele afdeling was uitgestorven, niemand was in dit gedeelte. Ze ging op een stoel zitten en keek naar de grond. Ze was zo moe, ze heeft al dagen geen oog meer dicht gedaan. Iedereen doet zo gemeen en onaardig tegen haar. Alsof iedereen weet dat ze de dochter is van de premier en ze denken dat ze net zoals hem is. Ze is juist nu tegen hem en wilt er alles aan doen om hem te stoppen, om hem deze stad te laten helpen. Ze wil de andere graag helpen, en heeft ook wel een plan, maar niemand moet haar blijbaar hebben.
Alex keek naar Leonie "Yeah I know, I did what I had to do" zei hij en sloeg zijn armen over elkaar. "Geen dank, dat is mijn werk" mompelde hij. Hij keek haar even naar en keek daarna naar Leonie. "Kan ik nog wat voor je betekenen?" vroeg hij en keek naar iedereen in de wachtkamer. De wachtijden zijn enorm, want er is nog maar 1 arts en wat verpleegsters. Hij zou het hier wel een beetje rustig houden, hij werd vanzelf wel opgeroepen. Hij vroeg zich nog wel af waarom de mannen achter het meisje aanzaten, dat zou hij zo wel aan haar gaan vragen. "Veel succes trouwens nog, help deze mensen maar snel, ze wachten al lang genoeg" glimlachde hij en liep toen de richting op waar het meise naartoe liep. Tot zijn verbazing vond hij haar bij de afdeling verloskunde. Was ze zwanger? Dat kon bijna niet in deze tijd, niemand eigenlijk was in deze tijd zwanger, dat was te gevaarlijk want door het te doen kon je ook besmet raken als de ene ziek is.
These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human
Re: ORPG// Trapped
from Nemesis on 06/30/2016 05:01 PM"Wel het spijt me, ik zei toch al dat ik veel praat, en jij bent de eerste die ik tegen kom in dagen waar ik tegen kan praten." zei Hannah. Ze vroeg zich af of het wel zo goed was om hier te komen, ze vertrouwde die jongen toch niet helemaal. Hij was zo chagerijnig. Ze was om eerlijk te zijn, blij dat hij weg was. Ze kleede zich om en at de kom met soep. Ze keek om zich heen. "Bedankt voor alles, ik zie jullie vast nog wel eens" zei ze en stapte de deur uit. Ze keek om zich heen en zag het groep je de andere kant op kijken. Ze begon dus snel naar het ziekenhuis te rennen, waarom was ze nergens veilig. Het ziekenhuis is een paar blokken verderop. Ze ging zo hard als ze kon, want ze merkte al dat ze achter haar aankamen, al had ze wel een grote voorsprong. Ze arriveerde eindelijk bij het ziekenhuis en rende door de gangen, met haar t-shirt bedekte ze haar mond tegen de zieken, al maakte het niet uit of het je mond, arm, been etc. was. Als het bloed, zweet, speeksel of wat dan ook voor een vloeistof van een zieke je aanraakt ben je ook ziek. Ze zag door het raam van een kantoor een politie agent. Ze stormde naar binnen, thank de lord dat uitgerekend hier de politie was. Ze keek de 2 verschrikt aan. "They are after me, I'm healthy don't worry, please help" zei ze snel uitlegend en dook naar beneden in een hoek zodat ze haar niet konden zien in het raam. Ze vond het vreselijk om bij iedereen hulp te moeten vragen.
Alex knikte "Daar kan ik wel voor zorgen. Het is nu gewoon belangrijk dat iedereen op een veilig plek komt, en dat het virus geremt en uitgeroeid wordt." zei hij knikkend. "Als we de zieken en gezonden gescheiden houden komt er misschien een einde aan het virus." zei hij en schrok toen er opeens een meisje de kamer in gerend kwam. Volgens hem was dat die dochter van de premier, tenminste ze leek wel heel erg op haar. Hij stond op en trok zijn pistool, op de gang zag hij het groepje met de hun pistolen ook gereed. "Where is she?" riep een van de gasten. "Drop your weapon!" riep Alex. "Now!" vervolgde hij. "De stad kan misschien wel niet zoals normaal zijn maar het is nog steeds illegaal wat jullie doen" zei hij rustig. Hij zag vanuit zijn ooghoek dat een van hun de trekker over wilde halen en school meteen. Degene viel levenloos op de grond. Hij hield er niet van om dit te doen, maar het was nodig. Anders zou hij het niet doen. De andere schoten meteen en Alex schoot ze allemaal neer. Hij zuchte, het wat niet iets waar hij trots op was maar het was het juiste om te doen.
These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human
Re: ORPG// Your love's got me lookin so crazy right now
from Nemesis on 06/29/2016 11:22 PMCaleb schrok wakker toen hij geroepen werd. Hij kreunde even en opende zijn ogen voorzichtig. "What the hell happened last night?" Mompelde hij even. Hij was omringt door de lege flesjes. Met zijn vamp snelheid snelde hij zich naar de keuken waar hij een bloedzak pakte en hem leegdronk. De bel ging "Doe jij please even open?" Vroeg Caleb en liep even terug de woonkamer in waar hij op de bank plofte. Volgens mij moesten er dienstmeiden komen ofso, hij wist er niet echt veel van. Zach had het geregeld dus hij bemoeide zich er niet mee. Hij beschouwde zichzelf wel als de volwassenere, hij is ouder, maar ook omdat hij niet elke avond weer een ander wijf in zijn bed heeft. Hij houd wel van feesten en drank etc. Maar daar doet hij niet meer aan.
These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human
Re: ORPG// Your love's got me lookin so crazy right now
from Nemesis on 06/29/2016 11:22 PMAlice reed het landgoed op waar haar nieuwe baan was. Vroeger had ze nooit gedacht, dat ze later dienst meisje zou zijn. Ze had de grootste dromen, maar daar is niks van terecht gekomen. Ze parkeerde haar auto en stapte uit en lachde toen ze Alexis zag. "Heb je echt dat pakje aangetrokken?" Lachde ze. Zelf was ze gewoon in spijkerbroek en shirt gekomen. Alexis ging gelukkig samen met haar dit huis bedienen. Ze was wel een goede vriendin van haar. "Ik ga dat dus echt niet aantrekken, het is echt belachelijk. Ik heb nog normale kleding in de auto liggen voor je als je wilt?" Zei ze en zag de deur open gaan. Het betaalde redelijk dit, maar zodra ze iets anders heeft vertrekt ze meteen. Dit is namelijk niet wat ze voor zichzelf in gedachten had.
These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human
Re: ORPG// Trapped
from Nemesis on 06/29/2016 10:49 PM"Nee bedankt, ik red me wel, ik moet alleen na dit zo snel mogelijk naar het ziekenhuis om iets na te laten kijken, maar ik weet niet of het daar wel veilig is, in verband met het virus. Ik wil niet ziek worden natuurlijk" antwoorde ze. Ze voelde een schopje en legde haar hand kort op haar buik. Dat betekende dat het waarschijnlijk wel goed ging, maar ze wilde het toch maar voor de zekerheid even hebben nagekeken. Ze is namelijk nu al 21 weken zwanger. Dat is nog een van de redenen dat haar vader zich schaamt voor haar. Vooral omdat ze niet getrouwd is en ze ook niet samen meer is met de vader. Uiteindelijk bleek hij alleen met haar te zijn voor het geld en de roem van haar vader. De zwangerschap hielp dus ook niet echt mee met het vluchten etc. Ze keek naar de jongen die de kogel uit haar schouder haalde. "Hannah, mijn naam was Hannah, maar wie ben jij?" vroeg ze. "Het spijt me, maar ik ben echt de meest talketive persoon op de aarde" glimlachde ze. "Bedankt trouwens" zei ze. "Is er iets wat ik voor jou kan doen?" vroeg ze. Wauw ze leek zo net zo'n rijk iemand die hem alles kon geven, omdat hij haar leven had gered en haar hielp.
Alex "Wel voor de zieken en gezonden. Het gebouw hiernaast wordt een veilig gebouw voor de gezonden, waar ze geen kans op besmetting hebben, en dit wordt voor de zieken. De kelde is quarantaine, daar kijken we dan naar welk gebouw ze moeten. Ik zal het gebouw zoveel mogelijk proberen te bewaken. Kinderen, en tieners zullen voorang hebben. Vooral als ze hun ouders kwijt geraakt zijn." knikte Alex. "Ik zal zoveel mogelijk voor veiligheid zorgen, maar het is super lastig nu niemand meer om de wetten geeft en iedereen doet alsof het oorlogs gebied is. Ik ben immers in mijn eentje, en kan niet op alle plekken tegelijkertijd zijn. Ik heb er aan gedacht om wat trainers van de plaatselijke vechttoko te vragen om mijn te helpen, hen een korte politie skills cursus te geven. Zo heb ik iets meer versterking, maar volgensmijn zijn er nog maar 1 of 2 over" zuchtte hij. "En het is wel belangrijk om wel al wat vechtvaardigheden te hebben, de dingen er om heen zijn snel geleerd" zei Alex. "Anyways, stem je in? Het gaat tijd en moeite kosten, maar zo heeft iedereen een veilige plek. Zo kunnen we de criminelen ook wat buiten houden" zei Alex.
These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human
Re: ORPG// Trapped
from Nemesis on 06/29/2016 09:31 PMHannah hield haar adem zodat ze haar ook niet eens konden horen ademen. Ze had haar hand op haar schouder gelegd, hoe graag ze het ook zou willen uitschreeuwen van de pijn deed ze dat nu maar niet aangezien de mannen recht om de hoek stonden. Ze hoorde de jongenman voor haar liegen en vervolgens blies ze de lucht uit toen ze hoorde dat ze vertrokken. "Dankjewel, je hebt zo juist mijn leven gered" zei Hannah. Fronsend keek ze de jongen aan "Nee natuurlijk niet, ik ren al dagen voor iedereen. En als het je nog niet opgevallen was, is mijn bloed gewoon rood" antwoorde de jongen. "Ik ben blij dat je me niet herkent, en dat betekend ook waarschijnlijk wel dat ik je kan vertrouwen, maar dat weet ik maar nooit in deze stad" begon Hannah. "Ik ben al dagen op de vlucht, en het is lang geleden sinds ik een oog dicht gedaan heb. Overal om me heen proberen mensen me te besmetten en me te doden." zei Hannah. "Ik ben Hannah Riley, de dochter van de pemier. Sinds de overheid geen blik durft te geven aan Atlanta, en ze niks aan deze situatie doen, probeert iedereen me te doden of te besmetten om de regering, met mijn vader, wel een reden geeft om naar Atlanta te kijken. Ze proberen zo zijn aandacht te krijgen" legde Hannah uit. Ik ben zelfs maar mijn hotel uitgevlucht, en probeer te overleven op de straat. Zonder wapens, voorzieningen, eten en wat dan ook" zuchtte ze. "Crazy hoe ik de ene dag nog in ons landhuis ben met bediende, en alles wat ik me maar wensen kan, en de andere dag op straat moet zien te overleven met iedereen achter me aan. Begrijp me niet verkeerd, ik bedoel het niet op een arrogante manier, maar het is gewoon zo lastig" zei ze.
Alex keek naar de arts die aan kwam lopen, waarschijnlijk was dat haar. De patiënten in de wachtkamer kwamen op haar af en begonnen allemaal te dringen. Hij trok zijn pistool om iedereen af te schrikken, hij zou zelf nooit schieten. "Hey, back off everyone" riep Alex er streng bij en stopte zijn pistool weer weg toen ze voor hem stond. "Alex Walker" stelde hij zich voor en stap zijn hand uit om haar hand te schudden maar trok die meteen weer terug. "Niet zo'n goed idee, gewoon om zeker te zijn" lachde hij. "Ik had comando's gehad van mijn baas om met je samen te gaan werken" vertelde hij haar. "Ze hebben besloten dat het ziekenhuis een veilige zone gaat worden, voor de gezonden om te schuilen. Het is een heel plan, ik vertel het je wel als we in gesprek kunnen ergens, niet hier. Ze hebben een heel plan. Gelukkig zijn mijn collega's er nog om te helpen van buiten de stad, want aan de regering hebben we blijbaar ook niks" zuchte hij en keek om zich heen, hij had de patiënten wel afgeschrikt dus die zouden hen niet zo snel lastig vallen. Het was echt zwaar om als enige agent hier te zijn. Er gebeuren te veel dingen en hij kan dat niet allemaal voorkomen. Hij hoorde ook dat de dochter van de pemier in de stad was en dat iedereen haar achterna is. Hij heeft haar nog niet gezien of gehoord, dus daar bemoeide hij zich niet mee. Blijkbaar had ze zijn hulp niet nodig, en hij wist ook niet of hij haar wel zou moeten helpen. Haar vader helpt de stad ook niet dus waarom zou hij haar dan wel helpen? Al kan zij daar ook niet veel aan doen dat haar vader niet helpt.
These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human
Re: ORPG// Trapped
from Nemesis on 06/29/2016 08:42 PMAlex had het maar moeilijk met zijn werk, hij was de enige agent die zich in het afgesloten gebied bevond. Niemand mocht de stad meer in of uit, dit was het gevolg van het uitbreken van een dodelijk virus. De regering doet ondertussen alsof er niks aan de hand is. Ze willen het er niet over hebben, en kijken niet eens meer om naar Atlanta. Iedereen die zich in het gebied bevind denkt dus daarom dat het ook maar oké is om misdrijven te plegen. Dagelijks wordt er gestolen, gedood, brand gesticht, ontvoeringen en ga zo maar door. Aangezien hij de enige agent in dit gebied is, kan hij dat niet allemaal tegenhouden. Ziekenhuizen probeerden nog gewonden of zieken te helpen, maar eigenlijk gaat dat gewoon niet meer. Mensen hebben ook nog niet door hoe gevaarlijk het virus is. 1 druppeltje bloed, of speeksel op je lichaam en je bent vrijwel meteen besmet. Ookal komt het op je arm. Daarna is het alleen nog maar aftellen tot je dood, van een medicijn is er niet en er is ook geen kans op overleven. Elke besmette is binnen 24 uur dood. Vandaar dat vele artsen al overleden zijn en er nog nauwelijks personeel over is in het ziekenhuis. Hij liep het ziekenhuis binnen, hij had afgesproken met een van de weinige artsen die nog leeft. Ze zouden gaan teamen, om nog iets van de stad te maken en een kuur te vinden voor het virus. Het ziekenhuis was overvol, Alex had daarom zijn pak aan en zijn kap voor, zodat hij zeker wist, dat geen druppeltje van wat dan ook hem kon raken.
Hannah rende voor haar leven, ze was op de verkeerde plek om de verkeerde tijd, nu zat ze hier vast in deze vreselijke stad. Allemaal mensen zaten achter haar aan, omdat ze de dochter van de premier is. Een belangrijk man in het parlement dus, ze was hier op een tripje, en nu zit ze hier vast. Aangezien de regering net doet alsof er niks aan de hand is en geen blik geven aan Atlanta, proberen ze haar te doden of te besmetten om aandacht van haar vader te vragen. Ook hij liegt het hele land voor, hij verteld iedereen dat Hannah naar Europa is op een vakantie. De overheid wil niks met Atlanta te maken hebben, en doen dus alsof het hele virus niet bestaat. Ze kan dit niet geloven van haar vader en is echt woedend. Ze is nergens meer veilig en heeft geen onderdak. Ze durft niet eens meer te slapen, door iedereen die haar achterna zit. Ook nu was ze weer op de vlucht van een groep criminelen die achter haar aan zat. Ze rende zo snel als ze kon. Ze hoorde achter zich pistolen afgaan en voelde een kogel door haar schouder heen gaan. Ze schreeuwde het uit van de pijn en rende een toko binnen. "Help!" riep ze. Ze stond midden in een klas mensen, en het zag eruit als een vechttoko. "Iemand alsjeblieft help, er zit een groep achter me aan en ik ben gewond" zei ze en rende een hoekje in en keek om zich heen. Ze was aan het kijken naar een plek waar ze zich kon verschuilen. Dit keer is het wel heel dichtbij, normaal weet ze zich nog aardig te redden.
These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human
ORPG// Trapped
from Nemesis on 06/29/2016 07:18 PMDit is een orpg dat een soort van gebaseerd is op de tv serie Containment. We hebben hier onze eigen twist aan gegeven. May or may not contain 18+ material, idk yet.
Ik: Alex Walker - 25 - agent.
Hannah Riley- 24 - dochter van een parlementslid.
Jij: Jongenman + dame & het begin
These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human