ORPG// Trapped

Re: ORPG// Trapped

Sean

Fijn, eindelijk was ze weg! Ik kijk naar Hayley. "Ik moet zo naar mijn afspraak." zeg ik en ze knikt. Ik leg mijn armen rond haar middel en druk mijn lippen op de hare. Na een tijdje laat ik haar los en trek ik mijn jas aan. Ik stop een mes in mijn broekzak en ook een wapen. Het was illegaal, maar tegenwoordig had iedereen er eentje. Ik zeg tegen mijn leerlingen dat ze moeten blijven oefenen, dan zou alles wel goed komen. Ik neem mijn autosleutels tevoorschijn en druk nog een snelle kus op Hayley' voorhoofd. "Ik ben snel terug." knik ik en verlaat mijn huis. Ik stap mijn auto in en start hem. De muziek zet ik uit aangezien ik daar een lichte hekel aan had. Ik rij mijn straat uit en ga naar de kern van onze stad. Voor daar binnen te komen moest je door vele controles. Ik was dus ruim op voorhand vertrokken zodat ik zeker op tijd zou komen. Ik werd helemaal ondervraagd voordat ik steeds doorheen een 'grens' binnen mocht. Ik zei steeds dat de premier me verwachtte. Wanneer één van de personen dan naar hem belde en te horen kreeg dat het waar was, kwam ik er snel doorheen. Een uurtje later rij ik de lange dreef op van het huis. Nja, eigenlijk villa. Waarom dat meisje hier weg wou? Geen idee, hier zou tenminste niemand haar ooit kunnen vermoorden.

Leonie 

Ik draai me geschrokken om wanneer plots iemand mijn kantoor binnen valt. Een boze blik werp ik op het meisje. Niet iedereen mocht dit zomaar doen. Iedereen was gelijk voor de wet. Zij kon en moest ook niet meer doen dan de rest. Ik hoor veel geluiden en bedek mijn oren. Wanneer de agent me aankijkt, trek ik grote ogen. Ik stap richting de gang en hurk neer bij de lichamen. Ik bestudeer hun borstkas, maar ze zijn allemaal dood. Ik zucht even en kijk hem aan. Ik wist dat hij dit moést doen, maar we waren al met zo weinig. Hun bloed had de goede kleur, ze waren dus niet besmet. Ik vond het spijtig om mensen dus op deze manier kwijt te geraken. Ik slik even en haal mijn beeper tevoorschijn. "Slachtoffers op verdieping 1A." zeg ik en hoor dat ze er meteen aankwamen. "Jammer." slik ik als ik nog even de lijken bekijk, maar richt mijn aandacht dan weer op de vrouw. "Kan je terug naar beneden gaan. Normale mensen wachten even tot ze aan de buurt komen, danku." zeg ik en kijk dan weer naar de politieagent. De vermoeidheid eisde zijn tol. "Ik denk ook dat wij klaar zijn. Ik heb nog een hoop werk. Als je dingen nog wilt bespreken zal je een afspraak moeten maken na mijn werkuren." Ik open de deur voor hun beide. "Bedankt voor jullie bezoek."

 

Re: ORPG// Trapped

Hannah sloot haar ogen toen ze geweerschoten hoorde. Ze kon dit niet meer, blijven rennen en rennnen. Ze keek naar de arts, ze dacht dat die aardig hoorde te zijn. Waarom deed iedereen zo onaardig tegen haar? Ze wilde echt niet voordringen ofso, ze had geen haast, maar ze werd achterna gezeten. Ze had alleen een plek nodig om zich te verschuilen. "Well het spijt me, ik wist niet dat ik fout zat door een schuilplek te zoeken tegen mensen die me achterna zaten om me te doden" zei Hannah. "Ik wilde echt niet voordringen ofso, ik ben niet ziek en heb daarvoor geen hulp nodig." zei ze. Ze sloeg haar armen over elkaar en liep toen weg. "Bedankt voor het redden van mijn leven" zei ze nog tegen de agent, al zal die ook wel weer bot tegen haar doen.Ze liep naar de afdeling verloskunde, maar waarschijnlijk waren daar geen artsen meer. De hele afdeling was uitgestorven, niemand was in dit gedeelte. Ze ging op een stoel zitten en keek naar de grond. Ze was zo moe, ze heeft al dagen geen oog meer dicht gedaan. Iedereen doet zo gemeen en onaardig tegen haar. Alsof iedereen weet dat ze de dochter is van de premier en ze denken dat ze net zoals hem is. Ze is juist nu tegen hem en wilt er alles aan doen om hem te stoppen, om hem deze stad te laten helpen. Ze wil de andere graag helpen, en heeft ook wel een plan, maar niemand moet haar blijbaar hebben.


Alex keek naar Leonie "Yeah I know, I did what I had to do" zei hij en sloeg zijn armen over elkaar. "Geen dank, dat is mijn werk" mompelde hij. Hij keek haar even naar en keek daarna naar Leonie. "Kan ik nog wat voor je betekenen?" vroeg hij en keek naar iedereen in de wachtkamer. De wachtijden zijn enorm, want er is nog maar 1 arts en wat verpleegsters. Hij zou het hier wel een beetje rustig houden, hij werd vanzelf wel opgeroepen. Hij vroeg zich nog wel af waarom de mannen achter het meisje aanzaten, dat zou hij zo wel aan haar gaan vragen. "Veel succes trouwens nog, help deze mensen maar snel, ze wachten al lang genoeg" glimlachde hij en liep toen de richting op waar het meise naartoe liep. Tot zijn verbazing vond hij haar bij de afdeling verloskunde. Was ze zwanger? Dat kon bijna niet in deze tijd, niemand eigenlijk was in deze tijd zwanger, dat was te gevaarlijk want door het te doen kon je ook besmet raken als de ene ziek is.

 

These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human

Re: ORPG// Trapped

Sean

Ik stap uit mijn auto en ga richting de enorme deur. Ik druk mijn vinger op de bel en hoor het weerklinken. Onrustig wacht ik en kijk terwijl rond me heen. Het leek wel alsof iemand me elk moment kon aanvallen. Ik hoor gerammel en de deur gaat open. Ik kijk in 2 paar ogen van 2 bewakers. Ik word vrijwel meteen gefouilleerd en ze halen mijn wapen en mes uit mijn zakken. Ze kijken me aan. "Was u van plan onze premier te vermoorden?" vraagt de ene man dan en komt strijdlustig naar me toe. "Nee, maar breng me niet op ideeën." grijns ik. Ik voel hoe mijn handen op mijn rug worden gebonden en ik bijt pijnlijk op mijn onderlip. "Misschien moeten jullie eerst vragen wat ik hier kom doen, idioten." bijt ik hen toe. De ene man kijkt me aan. "Wel?" Ik grijns even. "Ik ben een trainer. Jullie baas heeft me opgebeld. Ik kom hen de basistechinieken leren van de zelfverdediging." Ik voel de grip minder worden en de ene man wisselt een korte blik uit met de andere man. Hij roept de premier dan op, maar ik word nog steeds stevig beetgenomen. Niet veel later wandelt er een oudere man van de trap in een kostum. "Je bent er!" weerklinkt zijn stem in de brede hal. "Jongens, laat onze gast los." Hij stapt naar me toe en steekt zijn hand uit. Ik kijk er even naar en schud mijn hoofd. "Ik schud geen handen." zeg ik eenvoudig en eindelijk word ik losgelaten. "Maar natuurlijk, logisch." Ik knik even. "Kom, laten we meteen beginnen." beslist de man dan en ik volg hem. Wanneer ik de twee bewakers voorbij stap, werp ik hen nog een boze blik toe.

Leonie 

Ik kijk de agent aan en schud mijn hoofd. "Je hoeft me niet te helpen, voorlopig." Ik kijk hem voor de eerste keer recht in zijn ogen aan. Het meisje was al verdwenen, maar die zou ik straks waarschijnlijk wel terug zien. "Dankje, jij ook." Ik volg hem met mijn ogen en al snel komen er twee verplegers aangerend. Ik leggen de 3 dode lichamen op de ene brandkar dat ze hebben meegenomen en één verpleger brengt het weg. Ik neem mijn tas met medische spullen en ga naar een lokaaltje. Ik tik een lampje aan zodat het meisje aan het onthaal wist dat ik ook weer aan het werk was. Wel meteen komt er een vrouw naar binnen met een gebroken arm. Eerst maak ik een klein sneetje in haar andere arm en wanneer ik zie dat het bloed normaal van kleur is, glimlach ik. Ze kijkt me verbaasd aan. "Waarom doe je dat?" vraagt ze en ik haal terwijl mijn verbanden en gipsen boven. "Zo zie ik of je besmet bent of niet." zeg ik eenvoudig. "En?" vraagt ze snel en hoor de paniek in haar stem. "Als je besmet was, zou ik je nu niet verzorgen." knik ik. Ik hoor haar opgelucht adem halen en ik bekijk haar dan. "Wat is er gebeurd?" vraag ik. "Ik werd achtervolgt en was een gebouw in gerent. Ik zag geen uitweg meer dus ben ik van het dak gesprongen. Dit heb ik er aan overgehouden." Ik knik en voel eraan. "We gaan eerst een paar foto's en scans nemen. Ik roep een andere collega op. Ik haal mijn beeper tevoorschijn en niet veel later komt er een jongen naar binnen. Hij was stagiair en dus nuttig voor zulke dingetjes. Voor verzorgen stond hij dan weer niet. Wat later komt er een nieuwe patiënt naar binnen met een eenvoudige wonde.

Re: ORPG// Trapped

Alex ging een paar  stoelen naast het meisje zitten.  "Hey, waarom zaten die mannen achter je aan?" Vroeg hij. "Ik ben Agent Walker trouwens" mompelde hij vervolgens. Hij had nog zo veel dingen te doen maar hij wilde nu eerst even rusten. Hij is al de hele tijd bezig sinds het virus uit is gebroken. Als hij de stad uit kon zou hij dat al lang gedaan hebben, maar niemand mag de stad in of uit. Ook niet als je gezond bent, er zijn niet eens testen ofso, het mag gewoon niet. "Waarom zit je hier? De hulp is de andere ruimte" zei hij vervolgens.


Hannah keek naar de agent die de kamer in kwam. Ze luisterde naar zijn woorden. "Omdat ze de aandacht willen van de premier. Ik wordt al sinds het virus is uitgebroken, en de regering niks om Atlanta geeft, achterna gezeten door bijna iedereen. Ze willen me doden of ziek maken. Ik ben Hannah Riley. Dochter van de premier"  legde ze uit. "Wel ze hebben   me te pakken gekregen" zei ze en liet haar schouder zien. "Schotwond" mompelde ze kort."Maar mijn vader gaat echt niet opeens wel iets doen aan het probleem als ik dood zou zijn of ziek. Hij schaamt zich toch alleen maar voor me. Hij heeft zelfs  bekend gemaakt dat ik niet hier ben maar zogenaamd op vakantie in Europa"  zuchte ze. Hannah keek naar de wachtkamer.  Ze zou deze mensen kunnen helpen, ze deed namelijk ook een opleiding tot arts, en zat in haar laatste jaar. Maar niemand moet haar blijkbaar. "En nu is echt iedereen in deze stad heel erg bot tegen me, en ik weet niet waarom. Al voor mensen me echt hebben leren kennen denken ze dat ik een verwend wig ben die alles denkt te kunnen wat helemaal niet zo is" vertelde ze. "Wat doe ik eigenlijk, ik zou dit niet moeten vertellen, het boeit niet" mompelde ze. "Ik zit hier omdat ik wacht op de hulp die ik nodig heb, ik wil even kijken of het goed gaat met de kleine. Het is namelijk  nog al zwaar, vluchten, geen slaap, geen eten en zwanger"  zei ze.

 

These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human

Re: ORPG// Trapped

Sean

Ik had mijn shirt uitgetrokken doordat het erg warm was in de kelder. De premier had me hierheen gehaald zodat niemand kon zien dat ik hem les gaf. Ik denk dat hij zich er op één of andere manier voor schaamde. Ik kuis het zweet van mijn voorhoofd en knik naar de premier. "Ja, alleen nooit met je vlakke hand slaan." geef ik hem dan nog een laatste wijze raad. Hij was naar de kleine koelkast heen gestapt en gooide me een flesje water toe. Ik vang het behendig en draai de dop eraf. Ik zet het tegen mijn lippen en laat de helft van de inhoud in mijn mond glijden. "Waar is je dochter?" vraag ik dan en leun tegen de muur aan. Ik zie de premier zijn ogen neerslaan. "Ze is in het buitenland. Ik heb haar net voor het virus uitbrak naar de luchthaven gebracht." zegt hij en ik knik even. Was het meisje deze ochtend dan wel echt wie ze zei dat ze was? Ik wist dat ze niet te vertrouwen was. Ik kijk hem aan. "Daar is ze veilig." knik ik. Ik zie hem slikken. "Ja, hopelijk.." Ik kijk naar mijn horloge. "Ik moet weer gaan. Ik heb het druk, begrijp je?" Ik trek mijn shirt aan en jas. Mijn autosleutels stop ik in mijn broekzak en kijk naar de premier. "Het gaat je goed." Met deze woorden stap ik de kamer uit en word ik uit het huis begeleid. Ik stap in mijn auto en start de motor.

Leonie 

Terwijl ik de man zijn wonde schoonmaakte vertelde hij me heel zijn levensverhaal. Het was boeiend. Ik verbind de wonde en zorg ervoor dat er een verband rond heen is. "Zo." knik ik en help de man van de tafel. "Het is binnen enkele weekjes weer helemaal genezen." Ik open de deur. De man bedankt me met lieve woorden. Aangezien iedereen weinig geld had deze tijd werd ik niets meer betaalt. Ik deed dit omdat ik de mensen wilde helpen. "Volgende." schreeuw ik en zie dat het een klein jongetje is. Op dat moment komt ook de vrouw terug met de gebroken arm. "Kom beide maar binnen." zeg ik en knik even naar de stagiair als bedankje. "Goed, ga beide maar zitten." zeg ik en sluit de deur. Ik ga eerst naar het kleine jongetje en haal een kogel uit zijn enkel. Terwijl vertelt de vrouw wat ze weet over haar arm. Een gewone botbreuk. Ik verbind de enkel van het jongetje en geef hem krukken op zijn maat. Ik laat hem dan alweer naar buiten en kijk naar de vrouw haar foto's. "We zullen wel eerst je arm terug moeten breken zodat alles goed op zijn plaats zit." knik ik en zie de vrouw wat zenuwachtig worden. "Maar dat doet helemaal geen pijn." probeer ik haar gerust te stellen. "Ik heb alleen wat mannelijke kracht nodig." Ik bijt zacht op mijn onderlip en kijk rond me heen. Maar waar ging ik die kracht halen? De politieagent. "Ik ben zo terug!" zeg ik en stap mijn kantoor uit. Na een tijdje zoeken vind ik hem bij het meisje. "Kan je me even komen helpen? Ik heb je spierkracht nodig." zeg ik en kijk dan naar het meisje. Misschien was ik daarnet wel wat té grof. "Is iemand je al komen helpen?" vraag ik en haal een hand doorheen mijn haar. "Zo niet, anders mag je ook wel even meekomen. Dan kijk ik even naar je kindje en die wonde van je." knik ik.

 

Re: ORPG// Trapped

Alex luisterde aandachtig naar de jongedame "En al die tijd ben je de hele tijd alleen op straat geweest?" vroeg hij verbaasd. "Wauw, dat is echt niet goed, niet voor jou en niet voor je kind." zei hij. "Je kunt wel bij mij blijven, ik kan je beschermen voor iedereen" stelde hij voor. "Ja ik weet het, ik zou die vader van jou zo graag willen aanpakken, hoe durft hij het te maken om als leider van dit land, een van zijn steden zo te laten vallen? Hij geeft geen enkele blik" knikte Alex en zag Leonie binnen komen. Ze luisterde naar haar vragen.

Hannah keek naar de dokter die de kamer binnen kwam "Nee, maar help eerst de andere maar, ik heb geen haast met geholpen te worden. Er zijn mensen die het meer nodig hebben dan ik, ik heb niks ernstigs." antwoorde ze. "Misschien kan ik jou wel helpen, ik deed bijna mijn examen tot arts voordat ik hier vast kwam te zitten, dus ik denk wel dat ik het aan kan" knikte ze. "Maar als je niet wilt dat ik help snap ik dat ook wel" knikte ze.

 

These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human

Re: ORPG// Trapped

Sean

Ik kwam terug bij mijn huis en ging naar binnen heen. Mijn mond valt open wanneer ik zie dat alles overhoop ligt. Alles was weg. Geplunderd.. "Hayley" schreeuw ik en begin rond te rennen. Een zacht gekreun hoor ik en ren erheen. Ik zie dat er een mes doorheen haar buik steekt. Haar bloed had de goede kleur. "Ik breng je naar het ziekenhuis." Voorzichtig til ik haar op en kijk rond me heen. Iedereen was dood, denk ik. Eerst moest ik haar helpen. Ik ren naar mijn auto en leg haar op de achterbank. Ik spring achter het stuur en rijd met een hoge snelheid naar het ziekenhuis. Eenmaal daar aangekomen, stap ik snel uit en til ik Hayley weer op. Ik ren naar binnen en schreeuw om hulp. Ik ben blij als ik dan plots een agent , een meisje en een dokter zie. "Dokter , help haar." Ik ren naar het blond meisje heen en voel hoe hulpeloos ik ben. 

Leonie 

"Misschien wel, ja." zeg ik tegen het meisje, maar was niet echt overtuigd. We gaan dan naar mijn kamer heen waar de patiënt op me staat te wachten tot ik plots een man hoor schreeuwen. Ik kijk naar het stervende meisje en terug naar de jongen. Ik richt mijn blik op het meisje. "Je wilt dokter worden, goed, bewijs het. De eerste deur links is een vrouw aan het wachten. Je moet haar arm opnieuw breken en er een verband omheen doen. Ik had aan agent Walker nodig voor de spierkracht. Werk dus samen en breng het tot een goed eindresultaat." Ik knik dan en kijk terug naar de jongen met het bloedende meisje in zijn armen. "En jij mag met me meekomen." Ik stap snel doorheen de gang en ga het eerste operatiekamertje in. Ik trek handschoenen aan en een short. Ik kijk de jongen aan. "Je trekt het mes eruit wanneer ik het zeg." Ik neem watten klaar en andere dingetje. "Klaar?" vraag ik en concentreer me op het mes. Ik hoor het meisje kreunen. "Doe maar." De jongen trekt het mes eruit en bloed spuit eruit. Ik druk er meteen veel watten op en probeer het te stoppen. Ik stop de jongen ook veel toe. "Druk erop zodat het stopt met bloeden." Ik prik terwijl slangetjes in haar aders en hang haar aan machines.

Re: ORPG// Trapped

Hannah knikte en liep de kamer in waar ze naartoe gewezen werd. Ze nam eens diep adem en deed meteen alsof ze al echt dokter was. Ze moet de patiënten natuurlijk wel op hun gemak stellen. Ze was niet iemand die niet wat ze wist, ze had hard gestudeerd, maar ze had nog niet haar diploma. Ze liep naar de hoek en trok een dokters jas aan en handschoenen. "Ik ben dokter R..."  ze bedacht zich dat het niet handig was om haar echte naam te zeggen. "Dokter Johnson" zei ze en bekeek de foto van de breuk. "Botbreuk die weer verkeerd is gegroeid" concludeert ze voor  zich  zelf. "Ik val even in voor Dokter Brinley, er kwam een spoetgeval tussendoor"  zei ze professioneel. "Had Dokter Riley al het bloed na gekeken?" Vroeg ze en deed handschoenen aan. "Geef me alstublieft uw hand"  zei ze en maakte een klein prikje in de vinger. Rood bloed, gezond dus. "Oké  ik ga u even een verdoving geven, uw arm moet namelijk weer gebroken worden en terug goed gezet en gaf haar de verdoving. Ze tekende de plek af waar gebroken moest worden en keek naar Alex. "Assistent, kunt u het breken?" Glimlachde ze. "Geen zorgen, de prik zorgt ervoor dat u er niet veel van zult voelen"  stelde ze haar gerust en keek naar Alex die het voor haar deed. Ze zette het weer goed terug en gipste het toen in zodat het niet verkeerd weer zou terug groeien. "Komende weken even rust houden en over 4 weken weer terug komen om het gips te vervangen en checken"  zei Hannah en deed de handschoenen uit en gooide ze weg. Wauw haar eerste echte patiënt en het ging echt goed. "Wacht nog maar even in de wachtkamer, Dokter Brinley komt zo nog even kijken" knikte ze.

Alex liep met haar mee en keek naar alle stappen  de ze deed. Liegen over haar achternaam, serieus? Wel hij snapte  het ook wel, als mensen haar zouden herekennen en ze dan ook nog de goede achternaam zou hebben, zou dat wel gevaarlijk kunnen worden. Hij knikte en liep op de vrouw af en pakte haar arm vast. Het was een beetje ongemakkelijk om te doen maar hij heeft mensen gedood, dus een arm breken is nog niet eens zo erg in dat geval. Hij deed het en vervolgens ging ze weer veder. Het leek echt alsof ze al een echte dokter was, ze leek hem wel een slime jongedame. Hij zag ook hoe graag ze het goed wilde doen voor andere en van wat hij hoorde, moet niemand haar hebben.

These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human

Re: ORPG// Trapped

Sean

Ik kijk het meisje aan dat gelukkig meteen iets wilt doen voor Hayley. Ik volg haar het kamertje in en wanneer ze dan zegt wat ik moet doen, knik ik. Ze doet de nodige dingen terwijl ik ongeduldig sta te wachten en Hayley' haren streel. "Het komt goed." fluister ik haar toe en druk een kus op haar voorhoofd. Wanneer ik het mes er dan uit trek en ik het bloed probeer te stoppen, voel ik me erg machteloos. De dokter doet verschillende dingen, maar de watten kleuren zo snel rood dat ik het nu ook allemaal in twijfel begin te stellen. "Laat even los." zegt het meisje dan en haalt alle watten weg. De wonde zag er echt lelijk uit, maar was niet zo heel groot maar waarschijnlijk wél diep. "Goed, we gaan het snel dicht naaien." zegt ze en ik kijk even naar het blonde meisje. "En wat kan ik doen?" vraag ik en de vrouw haalt haar schouders op. "Best wel als je even naar buiten gaat." knikt ze en ik zucht. Ik wou Hayley niet alleen achterlaten. "Goed.." mompel ik en streel Hayley' hand. "Ik kom terug." fluister ik en verlaat zuchtend en mopperend de kamer.

Leonie 

De jongen verlaat de kamer en ik breng nog wat verdovingsmiddel in één van de slangetjes. Ik haal mijn nodige middelen dan boven en begin haar huid terug aan elkaar te binden. Het gaat niet echt vooruit doordat er nog heel wat bloed uitstroomt die ik de hele tijd moet weg deppen. Wanneer de wonde eindelijk verbonden is, zucht ik en veeg wat haar uit mijn gezicht. Mijn gezicht hing waarschijnlijk vol met bloed net zoals mijn short. Ik slik even en begin alles rond de wonde heel voorzichtig schoon te maken. Ik haal dan een groot verband en begin het rond haar buik te wikkelen wat best wel moeilijk is. Ik ben helemaal uitgeput wanneer de patiënt eindelijk verzorgd is en ik zucht even opgelucht wanneer ik zie dat het verband niet heel rood kleurt voor haar bloed. Dat beketende dat ik het goed had verbonden. Ik slik even en kijk naar de vrouw. Ze was nog niet zo heel oud. Ik moest haar in leven houden, er waren al genoeg mensen gestorven. Ik verlaat de kamer dan en kijk naar de jongen. "Ze slaapt waarschijnlijk nu nog een tijdje, maar het is gelukt." Ik zie opgeluchting in zijn ogen en ik glimlach zacht. Ik begin mijn bebloede short en handschoenen uit te trekken tot ik weer mijn naam hoor en opkijk.

 

Re: ORPG// Trapped

Hannah liep op Leonie af "Het is me gelukt, ik heb de scan bekeken, afgetekend waar opnieuw gebroken moest worden, en het toen weer goed terug gezet. Daarna heb ik het in gegipst" zei ze tegen haar. "Ze zit daar nog dus je kunt het nakijken. Geef me je schort maar, dan zal ik hem in de was doen en een nieuwe voor je halen" knikte Hannah behulpzaam. Nu weet ze waarom ze die studie heeft gedaan, mensen helpen. Dat vond ze zo leuk om te doen. Je kon mensen hun leven soms redden zonder dat je er veel kracht voor moet hebben, alleen de brains. 

Alex
x

 

These voices in my head screaming "Run now", I'm praying that they're human