O// These nightmares wrap their evil hands around my soul at night, (18+)

Re: O// These nightmares wrap their evil hands around my soul at night,

Madeline (Nog steeds op mijn mobiel haha)
Toch begin ik te twijfelen. Hij was doodsbang en hij zag er uit alsof hij binnenkort in elkaar kon stortte. Maar dat kon ook de truc zijn? Hij zou me kunnen laten denken dat hij waardeloos is en als ik dan even niet oplet, steekt hij me in mijn rug. Er kon zoveel gebeuren als ik hem zou vertrouwen, maar het idee dat ik hem achter zou laten tussen de zombies zou me dagenlang wakker houden. Ik remde af en draaide me toen weer om. Wat moest ik nou in godsnaam doen? Ik wilde mezelf en mijn overige familie niet in gevaar brengen, maar ik wilde de jongeman niet achterlaten. Ik duwde mijn mes weer in een schedel van een zombie die me had gevolgd en keerde toen weer terug naar de plek.
De jongeman zat in een bolletje op de grond. Hij had het opgegeven, hij wilde er een einde aan maken. Dat was het moment dat ik wist dat ik hem moest helpen. Ik wisselde het mes weer in voor mijn pistool en schoot de dichtstbijzijnde zombie door zijn hoofd heen. "Schiet op, schiet op." Ik herlaadde mijn pistool en bekeek de jongeman die naar me toe kwam rennen. Pure doodsangst was van zijn gezicht af te lezen. Opnieuw schoot ik en opnieuw raakte ik het hoofd van de zombie. Het was nooit handig om gebruik te maken van een geweer in de stad. Het maakte veel kabaal, dus trok het nog meer monsters aan. Binnen een paar secondes zou deze weg vol staan met monsters, dus moesten we nu zo snel mogelijk vertrekken. "Geen tijd voor bedankjes. We moeten gaan." Ik schoot voor de laatste keer en pakte de arm van de jongeman vast. "Volg me!" Schreeuwde ik over het gegil van één van de demonen heen.
Ik was eigenlijk totaal niet bang, ondanks dat de dood onwijs dichtbij was. Ik was zelfs hartstikke rustig in mijn hoofd, ik focuste me op de wegen en het vinden van de uitweg. "Hier links." Ik had geen idee of de jongeman me nog volgde. Misschien was hij de andere kant of gevlucht, of was hij gevallen en had ik hem ergens achter gelaten. Het kon ook wel zijn dat ik veel te snel aan het rennen was en dat hij me niet kon bijhouden. Ik had geen idee, maar toch besloot ik om niet om te kijken. Hij zocht het maar uit als hij me niet gevolgd was. "Rechts." Het gebrul en gegil stierf langzaam weg en ik wist dat we nu veilig zouden zijn. De monsters waren druk bezig met elkaar en zichzelf afmaken op de plek waar we zojuist hadden gestaan.

 

Re: O// These nightmares wrap their evil hands around my soul at night,

Stefan
ik ren achter het meisje aan, Ze heeft mijn leven gered en ik weet dat ze me niet vertrouwt maar toch heeft ze me geregd.
Ik weet waarom, Omdat ik angst uitstraalde. Ik ben bang, Ik zag de dood naar me toe komen en gaf het op maar toen kwam zij terug om me te helpen. ik heb nooit vertrouwen in mensen gehad maar deze keer is het anders, Omdat ze mijn leven heeft gered zal ik bij haar blijven en haar te hulp slaan wanneer ze het nodig heeft. Als we stoppen leun ik even voor over om op een rustige manier op adem te komen." Dankje", zeg ik happend naar adem. Ik was klein misschien een jaar of 6.  Ik stond aan het schoolpoortje te wachten op mijn vader die weeral te laat is om me te komen halen van school. Er kwam een man naar me toe gestapt en zegt dar hij me moest komen halen want mijn papa was nog druk bezig met zijn werk. Natuurlijk geloofde ik het, Ik was nog maar 6 en ik moest naar huis. De man wou me in de auto zetten tot mijn vader er aan kwam. Hij trok me uit de auto en nam me terug mee naar huis. Sins dien vertrouw ik niemand meer. Alleen op deze dag moest ik wel het vertrouwen naar boven halen om het meisje te geloven dat ze niets ging doen. 

Let your smile change the world. Don't let the world change your smile

Re: O// These nightmares wrap their evil hands around my soul at night,

Madeline
Toen we eindelijk stilstonden, keek ik om. De jongeman was me serieus achterna gegaan en stond nu hijgend tegen de muur aan me te bedanken. Ik duwde mijn pistool in mijn broekzak en pakte opnieuw weer mijn mes, die ik natuurlijk weer liet balanceren op mijn vingers. "Je bent echt dom." Ik keek de jongeman niet eens aan, mijn mes was een stuk interessanter. "Dan zorg je er eerst voor dat de zombies achter je aankomen, daarna ga je jankend op de grond liggen en als laatste vertrouw je een vreemdeling?" Het was duidelijk dat hij geen verstand had van deze wereld. Als je niemand had, moest je ervoor zorgen dat je ook alleen bleef. Er viel dan niemand meer te verliezen en niemand kon je bedriegen of je in je rug steken. Het overleven zou ook een stuk makkelijker zijn, want je hoeft alleen spullen te halen voor jezelf. Al lijkt het me wel erg eenzaam. Maar kom op, dat is het minst erge dat je kan overkomen. Ik moet elke dag met het idee lopen dat ik misschien wel mijn familie kon verliezen. "Dom." Het kon net zo goed zijn dat hij wel een hele groep had en dat ik in de val was gelokt, dan zou hij een stuk slimmer zijn dan dat ik dacht. Dan moest ik nu mijn mond sluiten.
Ik grijp het handvat van mijn mes stevig vast en laat het lemmet naar de jongeman wijzen. "Dit is geen val, right?" God, goede vraag zeg. Hij kon liegen. Maar toch vertrouwde ik op zijn antwoord. Hij straalde zoveel doodsangst uit, dat ik hem gewoon moest vertrouwen. "Hm.. Laat maar." Ik draai het lemmet weer terug naar beneden en draai me van de jongeman af om een blik met maïs uit mijn tas te halen. "We moeten verder, eet dit onderweg." Ik gooide het blik naar hem toe en legde mijn tas weer op mijn rug. Omdat ik hem toch nog niet helemaal vertrouw, besluit ik oom achter hem te lopen. Hij zou me dan niet van achteren kunnen aanvallen en ik zou op tijd kunnen reageren als ik van voren aangevallen zou worden. Als hij het in zijn hoofd zou halen om iets te verkeerds te doen, zat mijn mes in zijn nek. Onderweg zou ik hem wel ondervragen. Ik zou vragen naar zijn familie, zijn groep of waarom hij alleen was. Ik zou hem overigens ook nog eens duidelijk maken dat hij het niet moet wagen om mijn familie pijn te doen, want ik zou hem persoonlijk aan de monsters voeren en ik zou met veel plezier op zijn levenloze lichaam dansen.
 

Re: O// These nightmares wrap their evil hands around my soul at night,

Stefan
Ik blijf maar knikken op haar vragen, Ik wil geen ruzie met dat meisje. Ze heeft misschien mijn leven gered maar mijn vertrouwen daalt alleen maar minder. Ze heeft meer wapens,meer spullen om te overleven. " Oke" ik vang het blik mais op.
Ik moest voor haar lopen omdat ze anders bang was dat ik iets fout ging doen" Meen je dit, Ik heb alleen maar een bot zakmes en jij wat heb jj? een geweer. een mes dus haal dat ding uit mij nek",zeg ik ja het kwam bot over en dat was mischien niet best maar ik spreek de waarheid Ze moet me niet bedreigen met een mes in mijn nek omdat ze me niet vertrouwt. Ze stelt weer vragen" Ik heb geen familie meer. Ze zijn gedood voor mijn ogen. Ik heb geen groep, Ik weet niet eens waar je mensen kan vinden hier. Ik ben alleen omdat ik niemand meer heb, ik heb niets meer. Ik kan me niet beschermen, ik heb geen onderdak en geen eten. " onderweg hebben we niet zo veel meer gepraat eigenlijk en dat is best want ze maakt me kwaad.  Ze doet stoer omdat ze veel wapens heeft een getraint is om dit allemaal te doorstaan.
 

Let your smile change the world. Don't let the world change your smile